مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مادام که طلبه ملبس واجد شرایط وجود دارد امامت طلبه غیر معمم اشکال دارد.

درصورتی‌که امام جماعت را عادل می‌داند اقتدا به او اشکالى ندارد، ولى درهرحال باید از گناه خود توبه کند و اگر مشکل خاصی ایجاد نمی‌شود از او حلالیت بطلبد.

درصورتی‌که ناچار باشد مانعی ندارد.

اقتدا کردن به او مانعی ندارد.

طلبه نیز به غیر طلبه اولویت دارد.

اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده و يا خدای‌نکرده كافر بوده است يا نمازش باطل بوده، نماز مأموم صحيح است.

در صورت فراموشی، نماز صحیح است.

كسى كه سابقاً عادل بوده هرگاه شك شود كه بر عدالت باقی‌مانده‏ است يا نه بايد گفت عادل است، مگر اين‏كه يقين به خلاف پيدا شود.

درصورتی‌که دسترسى به روحانى واجد شرايط نباشد امامت غیرروحانی واجد شرايط امامت جماعت، اشكالى ندارد. ولى اگر دسترسى به روحانى واجد شرايط باشد، احتياط آن است كه او را مقدّم بدارند.

تفاوت این دو روشن است؛ در نماز جماعت عدالت امام شرط است و در فرض سؤال امام به فتوای مرجعش کار خلافی انجام نداده است و عدالت او باقی است. ولی در مورد نماز قصر و اتمام، کسی که به عقیده مأموم نماز را برخلاف وظیفه می‌خواند نمازش باطل است هرچند شرعاً گناهی نکرده است.

ادامه‌ی نماز را به‌صورت فرادا بخواند.

اشکال دارد.