مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه كسى قصد دارد ده روز در جايى بماند امّا احتمال مى‏دهد در اثنا مانعى پيدا شود درصورتی‌که مردم به اين‏گونه احتمالات اعتنا نكنند بايد نماز را تمام بخواند، امّا اگر احتمال وجود مانع قوى باشد نمازش شكسته است.

كسى كه از سفر معصيت برمی‌گردد اگر توبه كرده و تا محلی كه می‌خواهد برگردد هشت فرسخ يا بيشتر باشد، بايد نماز را شكسته بخواند؛ همچنين اگر توبه نكرده ولى در بازگشت آلوده به معصيت نيست.

كسى كه وظيفه ‏او خواندن نماز تمام است اگر عمداً نماز را شكسته بخواند نماز او باطل است.

درصورتی‌که مقصد مشخص بوده است ولی مسافت را نمی‌دانسته، قصد اقامت به‌هم‌خورده است.

هرگاه صحرانشين خانه‌به‌دوش مانند مردم ديگر براى زیارت‌خانه خدا، يا تجارت، يا مسافرت ديگرى غیرازآن مسافرت كه جزء زندگى اوست برود بايد نماز را شكسته بخواند.

اضافه ماندن اشکالی ندارد و اگر دو سه روز زودتر می‌رود نیز نمازش تمام است ولی اگر زمان قابل‌توجهی زودتر می‌رود نمازش تمام نیست.

چنانچه در آنجا مقدارى متوقف شود و بعد تصمیم بگیرد بقیّه راه را ادامه دهد باید نماز را شکسته بخواند؛ و اگر در حال تردید مقدارى از مسافت را طى کند سپس تصمیمش بر ادامه راه شود، چنانچه باقیمانده راه با آنچه قبلاً با قصد طى کرده هشت فرسخ یا بیشتر باشد نماز را شکسته می‌خواند.

درصورتی‌که روال سابق زایل شده و سفرها از معیار مزبور کمتر شده است حکم مسافر را دارد.

اگر میان دو محلی كه فاصله آن كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفت‌وآمد كند نماز او شكسته نخواهد بود، هرچند روی‌هم‌رفته هشت فرسخ و بيشتر شود مگر اين‏كه عرفاً به او مسافر بگويند و در اين صورت بنا بر احتياط واجب هم نماز را تمام و هم شكسته بخواند.

كسى كه قصد هشت فرسخ دارد بايد نمازش را شكسته بخواند، هرچند هرروز مقدار كمى راه برود ولى به‌اندازه‌ای باشد كه به او مسافر گويند.

اگر سفر واجبى مانند حج واجب بوده باشد رضايت پدر و مادر شرط نيست و نماز شكسته است.

چنانچه فرزند با نهى پدر و مادر سفر نمايد به‌طوری‌که مايه اذيّت آن‌ها شود، بايد نماز را بنا بر احتیاط واجب تمام بخواند.