انسان در یکی از این چهار حالت، کثیر السفر میشود و نماز و روزه‌اش در بین راه و مقصد کامل است:1. در مدت‌زمان یک ماه، هرروز (هرچند بدون جمعه‌ها) رفت‌وآمد کند.2. در مدت‌زمان 45 روز، 5 روز در هفته رفت‌وآمد کند.3. در مدت‌زمان دو ماه و بیشتر، حداقل سه روز در هفته (یا 12 روز در ماه) رفت‌وآمد کند.4. در مدت حداقل دو ماه و کمتر از دو سال، حداقل سه روز در هفته درجایی بماند.
مسافر با «هشت شرط» بايد نمازهاى چهار ركعتى را دو ركعت به‌جا آورد: 1 سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد 2 از اوّل، قصد هشت فرسخ را داشته باشد 3 در بين راه از قصدش برنگردد 4 قبل از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود عبور نكند و نخواهد ده روز يا بيشتر در اثناء راه توقف كند. 5 سفر او براى كار حرامى نباشد 6 از صحرانشينهاى خانه بدوش نباشد 7 شغل و كار او مسافرت نباشد 8 به حدّ ترخص برسد
اگر شك دارد سفر او هشت فرسخ است يا نه نبايد نماز را شكسته بخواند، ولى در صورت شك بايد از كسانى كه به آن راه آشنا هستند تحقيق كند، مگر اينكه مشقّت زيادى داشته باشد.
هرگاه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است و نماز را شكسته بخواند، بعد بفهمد هشت فرسخ نبوده، نمازش باطل است و بايد آن را اعاده كند و چهار ركعت بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
کارخانه‌ها و مغازه¬های بین راه جزء شهر نیستند و آخرین خانه‌های شهر، حدّ نهایت محسوب میشود.
با توجه به فاصله شدن یک ماه در بین، کافی نیست و کثیرالسفر نمی شود.
در صورتى كه در مجموع هفته‌اى سه روز و ماهى 12 روز و سالى سه چهار ماه سفر كند كثيرالسفر محسوب مى‌شود.
در فرض سؤال، کثیر السفر است و نماز او کامل می باشد.
هرگاه خانواده اش مرتباً با او همراه هستند نماز همه ی آنها تمام است.
اگر مرتب رفت و آمد می کند کثیر السفر است.
