هرگاه صحرانشين خانه‌به‌دوش مانند مردم ديگر براى زیارت‌خانه خدا، يا تجارت، يا مسافرت ديگرى غیرازآن مسافرت كه جزء زندگى اوست برود بايد نماز را شكسته بخواند.
اگر سفر انسان حرام نيست، ولى سوار بر مركب غصبى شود، بنا بر احتياط واجب جمع میان نماز شكسته و تمام كند، يعنى هم نماز دورکعتی و هم چهار ركعتى به‌جا آورد.
كسى كه قصد هشت فرسخ دارد بايد نمازش را شكسته بخواند، هرچند هرروز مقدار كمى راه برود ولى به‌اندازه‌ای باشد كه به او مسافر گويند.
كسانى كه براى خود وطنى اختيار نکرده‌اند و به سياحت و جهانگردى مشغول‌اند بايد نماز را تمام بخوانند.
نماز و روزه مسافر با رسیدن به حد ترخص کامل یا شکسته می‌شود، یعنی اگر به وطن برمی‌گردد مردم شهر او را ببینند و صدای اذان را بشنود که در این صورت کامل است و اگر از وطن خارج می‌شود مردم شهر او را نبینند و او صدای اذان را نشنود.
درصورتی‌که قصد دارند براي مدت طولاني در آنجا سکونت داشته باشند (مثلاً یک سال يا بيشتر) يا هفته‌ای حداقل سه روز به مدت دو سال يا بيشتر در آنجا باشند، آنجا در حکم وطن خواهد بود و نيازي به‌قصد ده روز ندارند؛ اما اگر آنجا نمی‌مانند ولي در هفته حداقل سه روز رفت‌وآمد دارند و اين کار براي مدتي (حداقل دو ماه) ادامه دارد، نماز و روزه در آن محل و بين راه تمام است (ولي در سفر اول بنا بر احتياط مستحب دو سه روز اول را شکسته هم ضميمه کند).
اگر سفر واجبى مانند حج واجب بوده باشد رضايت پدر و مادر شرط نيست و نماز شكسته است.
1. در فرض سؤال کثیرالسفر محسوب می‌شود.2. ملاک سه روز در هفته است اما اگر عرفا کثیرالسفر محسوب شود مثل کسی که حداقل سه سال و هرماه حداقل ده روز سفر کند او هم کثیرالسفر محسوب می‌شود.
كسى كه به دنبال گمشده‌ای می‌رود و نمی‌داند چه مقدار بايد برود تا مقصود خود را پيدا كند، بايد نماز را تمام بخواند، ولى در برگشتن چنانچه تا وطن يا محل اقامتش هشت فرسخ يا بيشتر باشد نماز او شكسته است.
كسى كه در مقدارى از سال شغلش مسافرت است مثل راننده‌ای كه فقط در تابستان يا زمستان كار رانندگى می‌کند، بايد در سفرى كه مشغول به كارش هست نماز را تمام بخواند.
اگر مسافر به وطن خود وارد شود سفر او قطع می‌گردد و همچنین اگر به محل اقامه ده روز برسد، حتّى اگر تردید دارد که از وطنش بگذرد یا درجایی ده روز اقامه کند همچنان نماز او تمام است.
