مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسافر با «هشت شرط» بايد نمازهاى چهار ركعتى را دو ركعت به‌جا آورد: 1 سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد 2 از اوّل، قصد هشت فرسخ را داشته باشد 3 در بين راه از قصدش برنگردد 4 قبل از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود عبور نكند و نخواهد ده روز يا بيشتر در اثناء راه توقف كند. 5 سفر او براى كار حرامى نباشد 6 از صحرانشين‏هاى خانه‏ بدوش نباشد 7 شغل و كار او مسافرت نباشد 8 به حدّ ترخص برسد

کارخانه‌ها و مغازه¬های بین راه جزء شهر نیستند و آخرین خانه‌های شهر، حدّ نهایت محسوب می‌شود.

اگر شك دارد سفر او هشت فرسخ است يا نه نبايد نماز را شكسته بخواند، ولى در صورت شك بايد از كسانى كه به آن راه آشنا هستند تحقيق كند، مگر اين‏كه مشقّت زيادى داشته باشد.

مقدار مسافت را از راه‌های مختلف می‌توان دريافت نخست اين‏كه خودش اندازه‌گیری كرده و يقين حاصل كند، دوم اين‏كه در میان مردم معروف باشد، سوم اين‏كه شخص مورد اعتمادى خبر دهد.

هرگاه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است و نماز را شكسته بخواند، بعد بفهمد هشت فرسخ نبوده، نمازش باطل است و بايد آن را اعاده كند و چهار ركعت بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

اگر يقين داشت مسافت موردنظر هشت فرسخ نيست و در اثناء راه فهميد كه هشت فرسخ بوده بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده اعاده كند.

براى محاسبه مسافت هشت فرسخ بايد فاصله‌ی بین دو شهر یعنى آخرین خانه مبدأ حرکت و اولین خانه مقصد را حساب کرد.

كسى كه شغلش رانندگى داخل شهر است اگر اتفاقاً به سفر خارج از شهر برود و هشت فرسخ و بيشتر باشد نمازش شكسته است، امّا كسى كه هم رانندگى داخل شهر می‌کند و هم راننده بيابانى است وقتى به خارج شهر می‌رود نماز را بايد تمام بخواند.

حدوداً 5.5 کیلومتر است.

ملاک خانه‌های آخر هر دو شهر است اگر فاصله بین آن‌ها به‌اندازه مسافت شرعی باشد نماز شکسته است ولی معروف است فاصله مزبور فعلاً 21/5 کیلومتر نیست.

اگر قصد اقامت در آن شهرها را ندارد جزء مسافت محسوب می‌شود.

درصورتی‌که تحقیق کافی کرده باشد اشکالی ندارد.