مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

باید از شوهرش جدا شود و نیازی به طلاق نیست.‌

اولاً آن‌ها به‌احتمال‌قوی دروغ می‌گویند و ثانیاً به فرض که چنین باشد هیچ انسان باایمانی دین خود را به خاطر دنیا تغییر نمی‌دهد.

اگر از روى علم و عمد باشد مرتد می‌شود و بر دیگران لازم است که نهى از منکر کنند.

این عقیده خطا و اشتباه است و باید او را ارشاد کرد ولى موجب کفر نمی‌شود.

اگر مسلمانی مرتد شود و دوباره برگردد و مسلمان شود واجبات دوران مرتد بودن را باید قضا نماید و علاوه بر قضاي روزه‌ها براي هرروز احتياطاً کفّاره عمد می‌پردازد.

اگر حال او حال عادى باشد، از اسلام بیرون رفته است و همسرش باید از او جدا بشود ولى اگر از حال طبیعى خارج‌شده و یا مشکوک است که از حال طبیعى خارج‌شده یا نه محکوم‌به اسلام است و در صورت اوّل اگر توبه کند و دوباره آن زن به عقد آن مرد درآید عقدش صحیح است.

از زمان مسیحی شدن زن، مرد به‌اندازه عده وفات صبر می‌کند و اگر توبه نکرد از او جدا می‌شود.

اگر هرگز اسلام را نپذیرفته بوده مرتد نیست ولی کافر محسوب می‌شود.

با توجه به ابهامی که عبارت دارد کفر نیست ولی باید از تکرار آن اجتناب نمود.‌

اگر در عرف مصداق اهانت و اسائه به معصومین (علیهم‌السلام) محسوب شود و او از این مطلب آگاه است، سبب ارتداد او می‌گردد و احکام مرتد با نظر حاکم شرع درباره او جاری می‌شود.

نظر به اینکه افراد کمى از علماى مذاهب مختلف اسلامى قائل به تحریفند (هرچند محقّقان، هرگز تحریف را قبول نکرده‌اند) حکم ارتداد جارى نمی‌شود، امّا چنین کسى مرتکب اشتباه بزرگى شده است.‌

هر گونه اهانت به مقام شامخ امامان معصوم (علیهم السلام) و توهین به آن بزرگواران در صورتی که توهین کننده مسلمان باشد موجب ارتداد است و اگر مسلمان نباشد در حکم ساب النبی (ص) است و این گونه افراد در اسلام مجازات بسیار سنگینی دارند. خداوند مسلمین و مخصوصاً پیروان مکتب اهل بیت (علیهم السلام) را از شر دشمنان مصون و محفوظ دارد.‌