اگر خانمى است که عادت ماهانه مرتب دارد و در زمان عادت لكّه اى را مشاهده كرده كه سه روز ادامه داشته حكم به حيض مى شود،گر چه فاقد صفات باشد، اما اگر دارای عادت نباشد استحاضه محسوب می شود.
احتیاط واجب آن است که غسل کند و نماز مغرب و عشاء را به قصد ما فی الذمه بجا آورد.
انجام کارهای خانه توسط حائض و خوردن غذایی که توسط حائض پخته شده است اشکالی ندارد.
در صورتى که با پوست بدن تماسّ نداشته باشد اشکالى ندارد.
زن دارای عادت معیّن که زمان عادت او کمتر از ده روز است، اگر خونریزی وی از زمان عادتش بگذرد و نداند خونریزی تا ده روز ادامه می یابد تا تمام مدّت ده روز حیض باشد یا بیشتر از ده روز ادامه می یابد که در این صورت تنها مدّت عادت، حیض شمرده شود، استظهار می‌کند؛ یعنی تا ده روز صبر می‌کند و به احکام زن حائض عمل می‌کند تا حال او روشن شود. اگر خون تا ده روز قطع شد، همۀ روزها را حیض قرار می‌دهد و چنانچه از ده روز گذشت، روزهای عادت خود را حیض و باقی را استحاضه به شمار می آورد.
این نشانه ها مربوط به کسانى است که شک دارند و شامل همه ی زنان نمی شود.
این کار واجب نمی باشد، اما پنهان کردن آن جزء آداب اخلاقى است.
مسّ خطّ قرآن يا اسم خدا و پيامبران و امامان بنابر احتياط واجب حرام است، حتی اگر وضو داشته باشند.
اقوام پیشین در مورد عادت ماهیانه زنان عقائد مختلفى داشتند. یهودیان فوق العاده سخت گیرى مى کردند، و در این ایّام به کلّى از زنان در همه چیز از جمله، در خوردن و آشامیدن و بستر و مجلس جدا مى شدند، در تورات کنونى احکام شدیدى در این باره دیده مى‌شود، به عکس آنان، مسیحیان هیچ گونه ممنوعیّت و محدودیّتى براى خود، در برخورد با زنان، در این ایّام قائل نبودند. و امّا بت پرستان عرب، دستور و سنّت خاصّى در این زمینه نداشتند، ولى ساکنان مدینه و اطراف آن، بعضى از آداب یهود را در این زمینه اقتباس کرده بودند، و در معاشرت با زنان در حال حیض سختگیری هایى داشتند، در حالى که سایر عربها چنین نبودند، و حتّى شاید آمیزش جنسى را در این حال جالب مى دانسته و معتقد بودند که اگر فرزندى نصیب آنها شود بسیار خون ریز خواهد بود، و این از صفات بارز و مطلوب نزد اعراب بادیه نشین خون ریز بود امّا اسلام، که در همه مسائل از افراط و تفریط پرهیز مى‌کند، و آن را نشانه نادانى و جهالت معرّفى مى‌نماید، دستور عادلانه‌اى در مورد عادت ماهیانه زنان داد، و ضمن حفظ کرامت و شخصیّت زنان، آنها را در این وضعیّت از برخى مسئولیّت هاى دینى معاف نمود.
مستحب است زن حائض در وقت نماز خود را از خون پاك كند و دستمال و پنبه را عوض نمايد و وضو بگيرد، يا اگر نمىتواند تيمّم كند و در جاى نماز خود رو به قبله بنشيند و مشغول ذكر خدا و دعا و صلوات شود.
هرگاه نزديكى را تكرار كند مستحب است كفّاره را نيز تكرار كند.
