كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته است هرگاه پيش از تمام كردن طواف و قبل از حلال شدن بوى خوش بر او، از دنيا برود بايد به جاى آب كافور او را با آب معمولى غسل دهند.
اگر ممکن است آن ها را وصل کنند و غسل دهند و إلّا غسل های سه گانه را برای هر یک انجام دهند و اگر همین نیز ممکن نبود، داخل پلاستیکی بگذارند و غسل دهند.
هرگاه عضوى از بدن میت ملاقات با نجس كرده باشد، بايد پيش از آن كه آن را غسل بدهند آب بكشند و احتياط مستحب آن است كه تمام بدن میت را پيش از شروع غسل از نجاست بشويند.
تا اغسال سه گانه تمام نشود میّت پاک نمى شود.
هرگاه به هر علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را كفن كنند و بدون غسل دفن نمايند.
در صورتی که مانند قسمتی از دست یا پا باشد، در صورت امکان آن را شستشو می دهند و در پارچه ای می پیچند و دفن می کنند.
اگر در موردى باشد كه يقين دارند كفن نجس مى شود براى جلوگيرى از نجاست كفن مى توان اين كار را كرد والاّ جايز نيست.
غسل دادن میّت مسلمان و کفن کردن او واجب است ولى دو گروه از این حکم مستثناء هستند:اوّل: شهیدان راه خدا یعنى کسانى که در میدان جهاد در راه اسلام، همراه پیامبر(صلى الله علیه وآله) یا امام معصوم(علیه السلام) یا نایب خاصّ او کشته شده اند، همچنین کسانى که در حال غیبت امام زمان(ارواحنا فداه) براى دفاع در برابر دشمنان اسلام کشته مى شوند، خواه مرد باشند، یا زن، بزرگ باشند و یا کودک، در این گونه موارد غسل و کفن و حنوط واجب نیست، بلکه باید آنها را با همان لباس هایشان بعد از خواندن نماز دفن کنند. دوّم: کسانى که قتل آنها به عنوان قصاص یا حدّ شرعى واجب شده است و حاکم شرع به آنها دستور مى دهد مراسم غسل میّت را خودشان در حال حیات انجام دهند و سه غسل را طبق رساله عملیّه به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمتهاى سه گانه کفن را یعنى لنگ و پیراهن را مى پوشند و مانند میّت حنوط مى کنند و بعد از کشته شدن، قطعه سوم را بر آنها مى پوشانند و نماز بر آنها خوانده و به همان حال دفنشان مى کنند و لازم نیست خون را از بدن و کفن آنها بشویند، حتّى اگر بر اثر ترس و وحشت خود را نجس کنند، تکرار غسل لازم نیست.
تنها در صورت ضرورت جایز است.
هرگاه میت مرد را مرد غسل دهد و يا میت زن را زن غسل دهد، جايز است غير از عورت، بدن او را برهنه كند.
لازم است محارم او را غسل دهند و اگر محرمى نباشد هر یک از زن و مرد مى تواند او را از روی لباس غسل دهد و در مورد نماز (ضميرها را به صورت مذكّر مى آورند. مى گويند: هذا الانسان، يا هذا الميت)
