تفاوت قصد رجا و قربت مطلقه در نیت
تفاوت بین قصد قربت مطلقه و قصد رجا در نیت چیست؟
قربت مطلقه امر دارد؛ ولی در قصد رجا، امر مشکوک است.
قربت مطلقه امر دارد؛ ولی در قصد رجا، امر مشکوک است.
کسى که نمیتواند ایستاده نماز بخواند باید بنشیند، ولى اگر بتواند بایستد و به عصا یا دیوار و مانند آن تکیه کند، یا پاهایش را از هم دور بگذارد باید ایستاده نماز بخواند، مگر اینکه فوقالعاده براى او زحمت داشته باشد، همچنین مادام که میتواند نشسته نماز بخواند هرچند به چیزى تکیه کند باید خوابیده نماز نخواند و هرگاه نتواند باید به پهلوى راست بخوابد، بهطوریکه جلو بدن او روبهقبله باشد و اگر نتواند به پهلوى چپ و اگر آنهم ممکن نیست به پشت بخوابد بهطوریکه کف پاهاى او روبهقبله باشد.
نماز را بايد بهقصد قربت يعنى براى اطاعت فرمان خدا انجام داد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد و يا در اوّل نماز از قلب بگذراند، همين اندازه كه اگر سؤال كنند چه مىكنى، بتواند جواب دهد كه براى خدا نماز مىخوانم كافى است.
هرگاه اصل نماز را براى خدا مىخواند، ولى بهقصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مىدهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلكه نمازخواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحتتر است اشكالى ندارد.
هرگاه قصد قربت داشته باشد مانعى ندارد. البته جهر و اخفات را باید رعایت کند.
كسى كه میتواند قسمتى از نماز را ايستاده بخواند واجب است آن مقدار را بايستد و بقيّه را بنشيند و اگر نتوانست بخوابد.
نيّت بايد تا آخر نماز ادامه داشته باشد و اگر طورى غافل شود كه نداند چه مىكند نمازش باطل است.
باید به نیت مافی الذمه (یعنى آنچه وظیفه اوست) بخوانید.
نماز با گفتن «اللهاکبر» آغاز میشود و به آن «تَکْبیرَةُ الإِحرام» میگویند (چون با همین تکبیر است که بسیارى از کارها که قبل از نماز جایز بوده، بر نمازگزار حرام میشود، مانند خوردن و آشامیدن، خندیدن و گریستن و سخن گفتن).
کامل بایستد و بعد به سجده برود.
هركس براى ريا يعنى نشان دادن به مردم نماز يا عبادت ديگرى را انجام دهد علاوه بر اينكه عبادتش باطل است گناه كبيره نيز انجام داده است و اگر خدا و مردم را هر دو در نظر بگيرد باز عملش باطل و گناه كبيره است.
تکبیرة الاحرام تابع جهر و اخفات نماز نیست اما تکبیر و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حداقل خودش آن را بشنود.