مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

براى سجده، بهتر از هر چیز تربت حضرت سیّدالشّهدا (علیه‌السلام) است و بعدازآن بدین ترتیب: خاک پاک، سنگ و گیاه.

اگر برایش ضرر داشته باید اعاده کند.

گفتن هرگونه ذکر خداوند در نماز، به‌قصد ذکر مطلق جایز است.

كسى كه نمى‏تواند به‌اندازه ركوع خم شود اگر بتواند بايد به چيزى تكيه كند و ركوع نمايد و اگر آن‌هم ممكن نشود بايد به هراندازه كه ممكن است‏ خم شود و اگر هيچ نتواند خم شود بايد ركوع را به‌صورت نشسته انجام دهد و اگر آن‌هم ممكن نشود در حال ايستاده با سر اشاره مى‏كند و اگر اين را هم نتواند به نيّت ركوع چشم‌ها را بر هم مى‏گذارد و ذكر را مى‏گويد و به نيّت برخاستن از ركوع چشم‌ها را بازمى‏كند.

سجده بر آن مهرها جایز نیست و تمام مهرها را دفن کنند و مهر جدید جایگزین نمایند.

قيام يعنى ايستادن، در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع واجب است امّا ركن نيست.

دلیلی بر وجوب سجده در این صورت نیست.

هرگاه چيزى كه سجده بر آن صحيح است در اختيار ندارد، يا به‌واسطه گرمى و سردى زياد نمى‏تواند بر آن سجده كند، بايد بر لباسش اگر از كتان يا پنبه است سجده كند و اگر از چيز ديگر است (مثلاً از پشم است) بر همان يا بر فرش سجده نمايد و اگر آن‌هم ممكن نيست بر فلزات و اشياء معدنى سجده‏ كند و اگر مطلقاً چيزى پيدا نمی‌کند كه بتوان بر آن سجده كرد بر پشت دست خود سجده می‌کند، بنابراین پشت دست آخرين چيزى است كه می‌توان‌ بر آن سجده كرد.

چنین مطلبی صحیح نیست ولی فضیلت تربت کربلا را ندارد.

این کار جایز نیست ولی اگر شخصی انجام داده باشد درصورتی‌که نمی‌دانسته این کار اشکال دارد مانعی ندارد.

در موقع ذكر واجب بايد بدن آرام باشد و براى ذكر مستحب نيز اگر آن را به‌قصد ذكر ركوع مى‏گويد آرام بودن بدن لازم است.

هرگاه كسى براثر ناتوانى نماز را خوابيده بخواند، اگر در بين نماز بتواند بنشيند بايد آن مقدار را كه می‌تواند، بنشيند و يا اگر می‌تواند برخيزد و همچنين كسانى كه نشسته نماز مى‏خوانند و در اثناء نماز توانايى ايستادن پيدا می‌کنند بايد بايستند، ولى تا بدن آرام نگرفته است چيزى نخوانند.