مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مستحب است نمازگزار موقع گفتن تکبیرة الاحرام و تکبیرهاى بین نماز، دست‌ها را تا مقابل گوش‌ها بالا ببرد (کف دست‌ها روبه‌قبله باشد)؛ و مستحب است تكبير از ابتداى حركت دست‌ها به سمت بالا شروع شود و پايان آن تا رسيدن دست به بالا يعنى كنار گوش باشد.

روایات ناظر به دو دست است ولی بالا آوردن یک دست موجب بطلان نماز نمی‌شود.

هرگاه شك كند که تکبیرِ الاحرام را گفته يا نه چنانچه مشغول خواندن حمد شده است به شك خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده بايد تکبیر را بگويد.

باید تکبیر را بگوید و وارد نماز شود و احتیاطاً قبل از آن، صورت را از قبله برگرداند.

هرگاه می‌داند تکبیرِ الاحرام را گفته امّا شك دارد كه صحيح گفته است يا نه اگر اين شك بعد از گفتن تکبیر پيدا شود اعتنا نكند اما اگر در حال تکبیرِ الاحرام شک کند، باید دوباره بگوید.

اگر هم‌زمان باشد مانعی ندارد.

تدریجاً به صورتی که دچار مشقت نشود قضای آن نمازها را بجا بیاورد.

چنانچه در فراگرفتن مسئله کوتاهی نکرده و جاهل قاصر باشد نماز صحیح است و اگر مقصر باشد باید تدریجاً قضا کند.

نمازش صحیح است اما از این پس تکرار نکند.

مستحب است به نیت ذکر مطلق بگویند و می‌توانند هفتمی را تکبیرة الاحرام نماز قرار دهند.

درصورتی‌که واقعاً به‌صورت مشدّد باشد باطل است ولی مراقب باشد گرفتار وسواس نشده باشد.

وظیفه‌اش آن است که نماز را به‌طور فرادا تمام کند.