مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در موقع ذكر واجب بايد بدن آرام باشد و براى ذكر مستحب نيز اگر آن را به‌قصد ذكر ركوع مى‏گويد آرام بودن بدن لازم است.

نمازهای گذشته صحیح است اما از این به بعد یا سبحان را به‌تنهایی نگویید و یا کامل به‌صورت سبحان‌الله بگویید.

تفاوتى نمی‌کند.

چنانچه به‌قصد ذکر مطلق باشد اشکالی ندارد.

در هر ركعت بعد از قرائت، يك ركوع واجب است، يعنى به‏اندازه‏اى خم شود كه اگر بخواهد كف دست‌ها را به‌زانو بگذارد بتواند، بلكه احتياط واجب آن است كه كف دست‌ها را بر زانو بگذارد.

در ركوع واجب است ذكر بگويد، ذكر ركوع بنا بر احتياط واجب سه مرتبه «سبحان‌الله» يا یک‌مرتبه «سُبْحانَ ربی الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ» است كه بايد به عربى صحيح گفته شود و مستحب است آن را سه يا پنج يا هفت مرتبه تكرار كند.

اگر درحالی‌که به سجده می‌رود شك كند ركوع را به‌جا آورده يا نه احتياط واجب آن است كه برگردد و به‌جا آورد اما اگر به سجده رفته نباید به شک خود اعتنا نماید. البته درجایی که یقین پیدا می‌کند رکوع را بجا نیاورده تا زمانی که به سجده دوم نرفته است باید برگردد و رکوع را بجا آورد اما اگر در سجده دوم به یاد آورد نمازش باطل است.

باید به رکوع برود.

كسى كه نشسته ركوع می‌کند، بايد به‌قدرى خم شود كه صورتش مقابل زانوها برسد.

مستحب است پيش از رفتن به ركوع درحالی‌که راست ايستاده «الله‌اکبر» بگويد و در حال ركوع زانوها را عقب دهد و پشت را صاف نگه دارد، گردن را بكشد و مساوى پشت نگه دارد و میان دو قدم نگاه كند و بعدازآنکه از ركوع برخاست و راست ايستاد درحالی‌که بدن آرام است بگويد: «سَمِعَ الله لِمَنْ حَمِدَهُ».

همین مقدار که به‌صورت کامل بایستد کافی است.

كسى كه نمى‏تواند به‌اندازه ركوع خم شود اگر بتواند بايد به چيزى تكيه كند و ركوع نمايد و اگر آن‌هم ممكن نشود بايد به هراندازه كه ممكن است‏ خم شود و اگر هيچ نتواند خم شود بايد ركوع را به‌صورت نشسته انجام دهد و اگر آن‌هم ممكن نشود در حال ايستاده با سر اشاره مى‏كند و اگر اين را هم نتواند به نيّت ركوع چشم‌ها را بر هم مى‏گذارد و ذكر را مى‏گويد و به نيّت برخاستن از ركوع چشم‌ها را بازمى‏كند.