هرگاه پيش از آنکه بدن آرام گيرد ذكر سجده را شروع كند، نماز باطل است، همچنين اگر قسمتى از آن را هنگام بلند شدن از سجده بگويد، امّا اگر سهواً باشد مانعى ندارد و اگر قبل از برداشتن سر از سجده متوجّه شود بايد ذكر را اعاده كند.
دلیلی بر وجوب سجده در این صورت نیست.
در فرض سؤال، سجده واجب نمی‌شود.
هرگاه به‌طور غیرمعمول سجده كند مثلاً بخوابد و هفت عضو بدن را بر زمين بچسباند سجده‌اش باطل است.
اگر انسان خودش آيه سجده را بخواند و در همان حال از ديگرى هم بشنود يك سجده كافى است.
هرگاه در حال سجده متوجّه شود پيشانى را بر چيزى گذارده كه سجده بر آن جایز نيست، اگر ممكن است و منافات با صورت نمازگزار ندارد پيشانى را به روى چيزى كه سجده بر آن صحيح است بكشد و اگر دسترسى ندارد و وقت تنگ است اول بر لباسش اگر از کتان يا پنبه است سجده کند، اگر نبود بر لباس اگر از پشم است يا بر فرش، اگر نبود بر فلزات و اشياء معدني و اگر هیچ‌چیزی نبود بر پشت دست خود سجده کند. (پشت دست آخرين چيز است.) در اين صورت چنانچه وقت نماز باقي است نماز را تمام کرده و بنا بر احتياط دوباره بخواند و اگر وقت تنگ است قضا ندارد.
در فرض سؤال اشکالی ندارد.
سجده را بجا آورده، نماز را ادامه داده و بعداً بنا بر احتیاط واجب نماز را اعاده نماید، البته اگر با اشاره انجام داده، نماز صحیح است اما بعد از نماز سجده را به‌جا آورده و بنا بر احتیاط مستحب نماز را اعاده نماید.
هرگاه پيشانى بی‌اختیار از جاى سجده بلند شود و برگردد، (این دو برخورد) يك سجده حساب می‌شود، چه ذكر سجده را گفته باشد يا نه ولى اگر اختياراً آن را بردارد اگر قبل از ذكر و از روى عمد باشد نمازش باطل است و الا اشكال ندارد.
همراه آنان سجده را انجام داده و نماز را بنا بر احتیاط واجب اعاده می‌کند.
آن‌هایی که توجه نداشته‌اند نمازشان صحیح است و باید قضای آن سجده را بلافاصله بعد از نماز بجا آورده باشند و دو سجده سهو نیز بجا آورند و الا نماز را باید اعاده کنند و آن‌ها که آگاهانه یک سجده را ترک کرده‌اند باید نماز را اعاده کنند.
