مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه قبل از خواندن نماز احتياط متوجّه شود نمازى را كه خوانده است درست بوده، نماز احتياط لازم نيست و اگر در وسط نماز احتياط بفهمد می‌تواند آن را رها كند.

اگر كسى شك كند نماز احتياطى كه بر او واجب بوده به‌جا آورده است يا نه چنانچه بعد از وقت نماز باشد به شک خود اعتنا نكند و اگر هنوز وقت نماز باقى است درصورتی‌که مشغول كار ديگرى نشده بايد نماز احتياط را بخواند و اگر كارى كه نماز را باطل می‌کند به‌جا آورده‏ است‏ احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را بخواند و نماز را هم اعاده كند.

كسى كه نماز ايستاده می‌خواند اگر موقع خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شود، بايد مثل كسى كه نماز را نشسته می‌خواند نماز احتياط را به‌جا آورد و به‌عکس كسى كه نماز نشسته می‌خواند اگر موقع خواندن نماز احتياط بتواند بايستد بايد به وظيفه كسى كه نماز را ايستاده می‌خواند عمل كند.

اگر در عدد رکعت‌های نماز احتياط نيز شك كند بايد بنا را بر بيشتر بگذارد، امّا اگر طرف بيشتر نماز را باطل می‌کند، بنا را بر كمتر می‌گذارد و نمازش صحيح است.

الف: هرگاه بعد از نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش درست به‌اندازه نماز احتياط بوده (مثلاً در شك میان سه و چهار یک‌رکعت نماز احتياط بخواند و بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده) نمازش صحيح است.ب: اگر بفهمد كسرى نماز كمتر از نماز احتياط بوده بنا بر احتياط واجب بايد كسرى نماز را بلافاصله به‌جا آورد و اصل نماز را هم اعاده كند.ج: اگر بفهمد كسرى نماز بيشتر از نماز احتياط بوده، چنانچه بعد از نماز احتياط كارى كه نماز را باطل كند انجام نداده، احتياط واجب اين است كسرى نماز را به‌جا آورد و اصل نماز را هم اعاده كند.

در مواردی که وظیفه او نماز احتیاط بوده و بلافاصله بعد از نماز بجا نیاورده است لازم است اصل آن نمازها را به مقداری که یقین دارد تدریجاً اعاده نماید.

اگر از رکعت اول نماز احتیاط عبور نکرده سلام دهد و نماز صحیح است و الا نماز را اعاده نماید.

نماز باطل است و باید اصل نماز را اعاده کند.

باید نماز را اعاده کند.

احتیاط واجب آن است که نماز واجب را اعاده کند.

در فرض سؤال اشکال ندارد، نیازی به اعاده نیست.

هرگاه قضاى سجده يا قضاى تشهد يا سجده سهو بر او واجب شده و درعین‌حال نماز احتياط نيز بر او واجب است بايد اوّل نماز احتياط را به‌جا آورد، بعد قضاى سجده يا تشهد را و بعد سجده سهو را.