مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بله حکم باطل کردن عمدی را دارد.

هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه نمی‌تواند افطار كند و اگر افطار كند هم قضا دارد و هم كفّاره، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه می‌تواند كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و تحقيق كردن نيز واجب نيست.

احتياط واجب آن است كه روزه‌دار به‌جايى نرود كه می‌داند چيزى در گلويش می‌ریزند يا مجبورش می‌کنند كه روزه را افطار كند، امّا اگر قصد رفتن كند و نرود يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند روزه‌اش صحيح است.

اگر چيزى را به‌زور در گلوى روزه‌دار بريزند، يا سر او را در آب فروبرند، روزه‌اش باطل نمی‌شود، ولى اگر مجبورش كنند كه خودش افطار كند، مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو می‌زنیم و او براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد روزه‌اش باطل مى‏شود.

اگر روزه‌دار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام‏ دهد و بعد به گمان اين‏كه روزه‌اش باطل‌شده دوباره يكى از آن‌ها را عمداً بجا آورد بنا بر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا می‌آورد، ولى كفّاره ندارد.

كارهايى كه روزه را باطل می‌کند بنا بر احتياط واجب نُه چيز است: 1- خوردن و آشاميدن، 2- جماع، 3- استمناء، 4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر صلی‌الله عليه و آله و ائمّه علیهم‌السلام، 5- رساندن غبار غليظ به حلق، 6- فروبردن سر در آب، 7- باقى ماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح، 8- اماله كردن با مايعات، 9- قى كردن عمدى.

اشکال ندارد.

درصورتی‌که عمداً این کار را نکنید اشکالى ندارد.

اگر عمداً باشد علاوه بر قضا کفاره هم دارد.

سفر کردن مانعی ندارد.

واجب نيست روزه‌دار با فشار آوردن به خود از قى كردن خودداری كند، ولى اگر ضرر و مشقّتى نداشته باشد بهتر است جلوگيرى كند.

اگر در شب چيزى بخورد كه می‌داند در روز بی‌اختیار قى می‌کند روزه باطل نمی‌شود، ولى احتياط مستحب اين است كه چنين كارى نكند و اگر كرد، روزه را قضا نمايد.