مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط آن است که آن روز را غسل کند و روزه بگیرد و بعداً قضا کند.‌

خوردن و آشاميدن از روي سهو و فراموشي روزه (چه مستحب و چه واجب) را باطل نمی‌کند.

مسواک کردن در حال روزه، مانعي ندارد. ولي اگر رطوبت پيدا کند و مسواک را بيرون آورده و به دهان بازگرداند و رطوبت آن در آب دهان از بين نرود و فرورود، جايز نيست (مگر این‌که آن را بيرون بريزد) و درصورتی‌که با خمیردندان مسواک کند، بايد دهان را بعدازآن کاملاً بشويد.

این کار روزه را باطل نمی‌کند.

روزه باطل نیست اما احتیاط کرده و از دیدن این نوع فیلم‌ها و یا رفتن به چنین مکان‌هایی اجتناب کنند.‌

مضمضه كردن زياد براى روزه‌دار مكروه است و بعد از مضمضه بايد آب خارجى را از دهان بيرون بريزد و بهتر است سه مرتبه آب دهان را بيندازد و اگر بداند به‌واسطه مضمضه بی‌اختیار آب وارد گلويش می‌شود نبايد مضمضه كند.

بايد قبل از شروع اذان، از مبطلات روزه ازجمله خوردن و آشاميدن دست کشيد ولي اگر بدون اطلاع از شروع اذان و يا از روي ندانستن حکم، ادامه داده است درصورتی‌که تا پيش از پايان اذان خوردن و آشاميدن را ترک کرده، استثنائا روزه این روز صحيح است.

کفاره ندارد.

درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند و هرگاه به‌واسطه بيمارى، روزه ماه رمضان را نگيرد و بيمارى او تا ماه رمضان سال بعد طولانى شود، قضاى روزه‏هايى را كه نگرفته واجب نيست، فقط بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند آن به فقير بدهد، ولى اگر به‌واسطه عذر ديگرى (مثلاً به خاطر مسافرت) روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند احتياط واجب آن است كه روزه‌هایی را كه نگرفته بعد از ماه رمضان قضا كند و براى هرروز يك مد طعام به فقير دهد، همچنين اگر ترك روزه به خاطر بيمارى بوده، بعد بيمارى رفع شده و عذر ديگرى مانند مسافرت پیش‌آمده است.

كسى كه از روزه گرفتن معذور است مكروه است در روز ماه‏ رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را کاملاً سير كنند.

درصورتی‌که چربی یا موادی به آن نزده باشند روزه را باطل نمی‌کند.

اگر روزه‌دار به‌قصد بيرون آمدن مني، استمناء (خودارضايي) کند روزه‌اش باطل می‌شود هرچند مني از او بيرون نيايد؛ اما اگر بی‌اختیار در حال خواب يا بيداري بيرون آيد، روزه باطل نمی‌شود.