هرگاه از روى فراموشى جماع كند و يا از روى اجبار به‌طوری‌که هيچ اختيارى نداشته باشد، روزه باطل نمی‌شود، ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد، يا اجبار برطرف شود، بايد فوراً ترك كند و الا روزه او باطل است.
نزديکي در حال روزه حرام است و روزه هر دو طرف را باطل می‌کند، حتي اگر مني بيرون نيايد، مشروط بر این‌که به مقدار ختنه‌گاه داخل شود؛ و اگر کمتر از آن باشد و مني هم بيرون نيايد باطل نمی‌شود و هرگاه شک کند که اين مقدار داخل شده يا نه‌روزه‌اش صحيح است. ولي بعد از افطار تا سحر مانعي ندارد، البته بايد تا قبل از اذان صبح غسل نمايند و سزاوار است در شب‌های شهادت پرهيز شود.
در فرض سؤال تمکین واجب است و عدم اطاعت معصیت محسوب می‌شود اما در صورت عدم تمکین هرچند کار خلافی مرتکب شده ولی روزه او صحیح است.
كسى كه از روزه گرفتن معذور است مكروه است با همسر خود جماع نماید.
اگر دخول صورت نگیرد و انزال نشود روزه باطل نیست.
درصورتی‌که یقین به باطل شدن روزه شوهر ندارد باید تمکین نماید.
احتیاط در مسئله احتیاط واجب است و زن نباید تمکین کند.
در فرض سؤال، جنب از حرام است.
درصورتی‌که مطمئن بوده جنب نمی‌شود و اتفاقاً جنب شده است، روزه‌ی او صحیح است.
در روزه مستحبی کار خلافی نکرده اما روزه باطل می‌شود و در روزه قضا اگر بعدازظهر عمداً این کار را انجام دهد کفاره دارد و کفاره آن اطعام ده فقیر است و اگر نمی‌تواند 3 روز روزه می‌گیرد.
برای فاعل و مفعول هر دو: اگر منی خارج شود روزه باطل است در غیر این صورت نیز بنا بر احتیاط واجب روزه باطل می‌شود و در هر دو مورد بنا بر احتیاط واجب کفاره جمع واجب است.
