اخبارى که افشاى آن سبب سوءاستفاده افراد منحرف، یا آگاهى دشمن، یا ضرر و زیانى در سطح جامعه شود، یا آبروى فرد یا گروهى را به خطر می‌اندازد، یا افشاى اسرار خصوصى افراد را در پى دارد، جزء اخبار محرمانه به شمار می‌رود.
اگر قراردادی در بین نباشد بلکه آنها به افرادی طبق نظر خودشان جایزه بدهند مسئولیتی ندارند ولی اگر قراردادی باشد شرعا موظفند بپردازند و می توانید باز هم تعقیب کنید.
در این‌گونه امور باید مصلحت اهم نظام و جامعه در نظر گرفته شود. درصورتی‌که راه دفاع منحصر به این کار باشد و موجب وهن اسلام و جمهورى اسلامى نشود، اشکالى ندارد.
در این‌گونه موارد باید از قانون اهم و مهم تبعیت نمود و مصلحت و مفاسد کار را سنجید و آنچه مهم‌تر است باید مورد توجّه قرار بگیرد.
ثقه بودن مخبر، از طریق معاشرت، یا شهادت افراد مطلع و آگاه و ثقه استفاده می‌شود.
البتّه رسانه‌های جمعى در جامعه اسلامى، وظیفه‌دارند اخبارى را که باعث پیشرفت و شکوفای اسلام می‌شود، یا جلو ضرر و زیان‌های محتمل (از داخل، یا خارج) را می‌گیرد، با نهایت دقّت و بى کم‌وکاست در اختیار آنان بگذارند؛ و هر خبرى تأثیر بیشترى در جهت فوق داشته باشد، اهمیت بیشترى دارد و اخبار بر اساس همین معیار درجه‌بندی می‌شود.
آثار آنها خالی از اشکال نیست.
اسرار هیچ مسلمانى را نمی‌شود افشا کرد; مگر در مواردى که مصلحت مهم‌تر در کار باشد.
بهتر، نگاه نکردن به آنها است.
خبرنگار هم طبق ضوابط امربه‌معروف می‌تواند عمل کند; درجایی که احتمال تأثیر وجود دارد و ضررى بر آن مترتّب نمی‌شود و منکر بودن آن مسلّم است، باید به وظیفه امربه‌معروف و نهى از منکر عمل کند. مگر این‌که شغل او (که به‌عنوان یک واجب کفایى عمل می‌کند) به خطر افتد; در این صورت می‌تواند این کار را به‌طور غیرمستقیم انجام دهد; یعنى به‌وسیله دیگران.
اگر منظور کتابی است که در مورد امور غریبه و طلمسات است اعتباری ندارد و خواندن آن جایز نیست.
