مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این کار درصورتی‌که موجب بدآموزى نگردد، کار خوبى است؛ و این مشکل عمدتاً از طریق نحوه بیان مناسب نظرات مخالفین تأمین می‌شود، به این معنى که نظرات آن‌ها به‌صورت موذیانه و مخرّب و تؤام با دروغ و تهمت و جوسازى بیان نگردد. البتّه باید توجّه داشت که مسائل مختلف است; بعضى از مسائل را می‌توان در سطح عموم مطرح کرد و بعضى از مسائل باید در سطح حوزه و دانشگاه و محافل علمى مطرح گردد; زیرا احتیاج به آگاهى مای تخصّصى دارد. به‌یقین اشتباه این دودسته از مسائل به یکدیگر، سبب بروز مشکلاتى در سطح جامعه می‌گردد.

با توجّه به این‌که نظام بر اساس اسلام بناشده، چنین تضادی متصوّر نیست. مگر کسانى که یا به مسائل اسلامى توجّه ندارند، یا به مصالح نظام.

هرگاه در آن قید کنند که این خبر به‌صورت حدس و گمان است و مفسده‌ای هم بر آن مترتّب نشود، اشکالى ندارد.

این کار در شأن زنان و شخصیت آنان نیست.

نگاه به فیلم‌های مبتذل و مفسده دار حرام است؛ زیرا این کار نوعی اشاعه فحشاء است که در قرآن از آن نهی شده است.

براى پى بردن به شیوه مای فصاحت و بلاغت قرآن و استفاده از آن براى شیوه مای خبرنگارى، می‌توانید به جلد هشتم پیام قرآن، بحث اعجاز قرآن ازنظر فصاحت و بلاغت، صفحه 87 به بعد، یا به کتاب «قرآن و آخرین پیامبر» نوشته ما، مراجعه فرمایید.

اگر واقعاً مسئله به‌صورت اهم و مهم درآید و مانند دروغ براى اصلاح ذات البین شود، مانعى ندارد. ولى چون ممکن است این حکم وسیله سوءاستفاده قرار گیرد و به هر بهانه‌ای خبرهاى دروغ منتشر کنند، باید حتّى الإمکان از این کار پرهیز کرد.

ممکن است حاکم شرع در مسائلى که احتیاج به خبرویّت دارد، براى احراز جرم تکیه بر نظرات اهل خبره کند و پس از ثبوت موضوع انشاى حکم نماید.

هر دو خطرناک هستند.

لازم است از طریق صداقت و راست‌گویی اخبار را منعکس کنیم و مراقب توطئه مای آن‌ها باشیم و دروغ مای آن‌ها را افشا کنیم و مطمئن باشید دروغ سرانجام فاش و سبب بی‌اعتباری می‌شود.

آرى، ممکن است خبرى صد در صد کذب باشد و خبرى پنجاه‌درصد، یا کمتر، یا بیشتر؛ بنابراین در صدق و کذب، درجه‌بندی وجود دارد.

ایجاد نشاط مجوّز دروغ گفتن نیست.