در صورت تغییر محتوا، هم دروغ و هم تهمت محسوب می‌شود; ولى تلخیص کردن و نقل به معنى مانعى ندارد.
مادام که طرح نظرات دیگران و نقد و بررسى آن، سبب پیشرفت فکرى و فرهنگى مسلمین است، باید از این روش استفاده کرد؛ و اگر در مواردى جنبه تخریبى پیدا کند، باید از آن پرهیز کرد.
بهترین راه‌حل این است که معصومین (علیهم‌السلام) را به‌صورت مبهم یا در هاله‌ای از نور نشان دهند تا مشکلى ازاین‌جهت ایجاد نشود؛ اما در مورد افراد غیر معصوم چنانچه این کار مشکلاتی در افکار عمومی دارد سزاوار است چهره ایشان هم به‌طور کامل نمایش داده نشود.
ممکن است حاکم شرع در مسائلى که احتیاج به خبرویّت دارد، براى احراز جرم تکیه بر نظرات اهل خبره کند و پس از ثبوت موضوع انشاى حکم نماید.
چنانچه این امر براثر سهل‌انگاری بوده باشد و سبب تضییع حقّى گردد، خبرنگار مسئول است، ولى اگر از قبیل اشتباهاتى است که به‌هرحال براى غیر معصومین پیش می‌آید، خبرنگار مسؤولیتی ندارد. امّا چنانچه سبب ضرر و زیان شود، باید از عهده ضرر و زیان برآید; زیرا در ضررهاى جانى و مالى، عمد و خطا هر دو مسؤولینت آفرین است. با این تفاوت که عمد مجازات هم دارد; ولى خطا مجازات ندارد.
براى پى بردن به شیوه مای فصاحت و بلاغت قرآن و استفاده از آن براى شیوه مای خبرنگارى، می‌توانید به جلد هشتم پیام قرآن، بحث اعجاز قرآن ازنظر فصاحت و بلاغت، صفحه 87 به بعد، یا به کتاب «قرآن و آخرین پیامبر» نوشته ما، مراجعه فرمایید.
الف) منظور از «مبانى اسلام»، مسائل ضرورى دینى است. خواه در مسائل اعتقادى باشد، مانند توحید و معاد و عصمت انبیا و ائمّه معصومین (علیهم‌السلام) و امثال آن و خواه در فروع دین و احکام و قوانین اسلام و خواه در مسائل اخلاقى و اجتماعى باشد و منظور از «اخلال» هر کارى است که سبب تضعیف مبانى فوق، یا ایجاد بدبینى و شک و تردید نسبت به آن‌ها شود، خواه از طریق درج مقاله باشد، یا داستان، یا عکس و کاریکاتور و یا غیر آن.ب) اگر منظور از سؤال، گرفتن جواب باشد، اخلال نیست. ولى اگر به‌منظور ایجاد شبهه در افکار مردم باشد، اخلال محسوب می‌شود؛ و منظور از برداشت، اگر صرفاً بیان یک احتمال علمی باشد که تحت مطالعه قرار گیرد، اخلال نیست; امّا هرگاه به‌طورقطع روى آن تکیه شود، یا به‌طورى نشر گردد که در تضاد با مسائل ضرورى اسلام محسوب گردد، اخلال به مبانى خواهد بود.ج) بدون شک بین این دو تفاوت است. در نشریات عمومى گاه ممکن است شکل اخلال به مبانى اسلام به خود بگیرد، ولى در نشریات خصوصى این‌چنین نیست.
اگر منظور از قهرمان سازى مبالغه بى جا و بزرگ نمایى بى مورد است، جایز نیست. و اگر منظور معرّفى چهره هاى ناشناخته گرانقدر با ایمان است، نه تنها کار خوبى است، بلکه لازم مى باشد.
اگر منظور از قهرمان سازى مبالغه بی‌جا و بزرگنمایی بی‌مورد است، جایز نیست؛ و اگر منظور معرفی چهره مای ناشناخته گرانقدر باایمان است، نه‌تنها کار خوبى است، بلکه لازم است.
درصورتی‌که نشر آن اخبار موجب امربه‌معروف و نهى از منکر و مبارزه با فساد باشد، هیچ اشکالى ندارد.
اگر نگذاشتن قفل بر آن نشانه رضایت او به استفاده دیگران باشد مانعی ندارد در غیر این صورت جایز نیست.
