در صورتی که ترک فرمان پدر یا مادر باعث ایذاء آنها گردد، انجام فرمان آنها مقدم است. زیرا نماز اول وقت مستحب است ولی اطاعت پدر و مادر در آنچه گفته شد واجب می باشد.
مقام هر دو والاست، و تا مى توانید در میان آن دو جمع کنید و در صورتى که امکان نداشته باشد، بر حسب اهمیّت موارد باید عمل گردد و آنچه مهم تر است، مقدّم شود.
هرگاه آنها با مسائل مهمّ و سرنوشت ساز فرزند بدون دليل كافى مخالفت كنند، جلب رضايت آنها لازم نيست؛ هرچند باید از هرگونه رفتار اهانت آمیز نسبت به آن ها خودداری گردد.
اگر موجب آزار پدر و مادر نشود اشکالی ندارد.
احقاق حقوق کردن در برابر ظلم پدر و مادر شرعاً اشکالى ندارد، و از آن قاعده مستثنى است ولى هر قدر گذشت نماید بهتر است.
اگر سرپیچى فرزند موجب اذیّت و آزار پدر مى گردد، باید از او اطاعت کند.
با پدر است ولی سزاوار است نظر مادر را نیز مراعات نماید،در هر صورت اسمی که بیشتر به مصلحت باشد را انتخاب نمایند.
اگر مخالفت با آن، موجب ایذاى وى گردد، واجب الإطاعه است.
الزام پدر تاثیری ندارد ولی اگر ترک کردن جماعت از ناحیه پسر باعث اذیت و آزار پدر گردد باید آن را به مقداری که موجب عسر و حرج نمی شود انجام داد.
اگر پدر به خاطر انجام این سفر مستحب اذیت و آزار شود چنین سفری جایز نیست ولی اگر سفر لازمی باشد مانعی ندارد.
در هر دو صورت اسمی که برای نوزاد مفید تر است را انتخاب کنند.
