آری؛ کفاره قتل عمد، جمع است که عبارت است از آزاد کردن یک بنده، دو ماه روزه گرفتن، شصت فقیر را سیر کردن؛ و در زمان ما که بنده آزاد کردن موضوع ندارد باید دو مورد دیگر را انجام دهد؛ و کفاره غیر عمد و خطا عبارت است از آزاد کردن بنده و اگر این ممکن نبود شصت روز روزه گرفتن و اگر این ممکن نبود شصت فقیر را سیر کند.
درصورتی‌که براى دفاع شخصى، یا دفاع از کشور و کیان مسلمین لازم باشد اشکالى ندارد؛ ولی اگر آسیبی وارد شود ضامن دیه‌اند مگر اینکه بعد از وارد شدن خسارت رضایت دهد.
در صورت تعارض شهود، شهادت ساقط می‌شود، دیه و قصاص ثابت نمی‌گردد و در صورت دوّم احتیاط واجب آن است که هرکدام نصف دیه را بپردازند.
دیه جزء اموال آن مرحوم است و در درجه اول باید بدهی‌های او را از آن پرداخت. اگر چیزی اضافه آمد تعلق به ورثه دارد.
اگرچه راننده کار بدى کرده، ولى در فرض سؤال مسئول دیه نیست زیرا در اینجا مباشر اقوى است.
در چنین صورتى ضامن جریره می‌تواند دیه را بازپس بگیرد یعنى نه ارث می‌برد و نه دیه را می‌پردازد.
باوجود پدر نوبت به جدّ نمی‌رسد.
دیات ارتباطی به حدود ندارد و هرکدام احکام مربوط به خود را دارد.
اگر ثابت شود که ویرانى عمارت و کشته شدن بعضى از افراد به خاطر سهل‌انگاری و ندانم‌کاری آن بنّا بوده، آن شخص قاتل غیر عمد محسوب می‌شود و دیه دارد.
1- درصورتی‌که هدف زید به دست آوردن مال خود بوده، تقصیرى ندارد و چیزى از دیه بر او نیست.2- او ازنظر پرداخت دیه مسئول نیست ولى به خاطر عملش مستحقّ تعزیر است.
