مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آبى كه براى خواص طبی از جو می‌گیرند و به آن «ماءالشعير» مىگويند و ابداً مسكر نيست، پاك و حلال است.

پاك است، مگر اينكه با خون مخلوط شود.

اگر از الکل‌های پاك در آن استفاده‌شده اشكالى ندارد، همچنين اگر شك داشته باشيم.

اگر اين محلول مست‌کننده بوده باشد، هرچند مستى خفيف بياورد، حرام است; مگر در مواردى كه داروى منحصربه‌فرد باشد.

با توجه به این‌که این‌ها در اصل مسکر نیستند و بعد از آمیختن با داروها در آن مستهلک می‌شوند خوردن این‌گونه شربت‌ها اشکال ندارد.

اگر از الکل‌های طبى در آن استفاده شود و در شرايط فعلى جنبه مايع مسكر ندارد، اشكالى ندارد.

درصورتی‌که از الکل‌های مست‌کننده و در غلظت‌های قابل شرب باشد، تنها در صورتى جايز است كه ضرورت قطعى پيدا كند و داروى منحصربه‌فرد باشد و جانشينى نداشته باشد و غالباً چنين نيست.

در صورت شک، پاك است.

آنچه از تقطير مشروبات الكلى به دست می‌آید همان حكم را دارد؛ یعنی هرگاه بخار به‌صورت مایع برگردد و همان اثر را داشته باشد نجس و حرام است.

اگر بدون آن مواد قابل شرب است و مايع مست‌کننده محسوب می‌شود نجس است (بنا بر احتياط واجب).

الکل‌هایی كه به‌صورت فعلى قابل شرب نيست و بايد آن را رقيق كرد نجس نیست; ولى اگر به‌صورت کنونی‌اش قابل شرب باشد نجس است (بنا بر احتياط واجب) و اگر مشكوك باشد آن نيز پاك است.

تمام الکل‌هایی كه درجه غلظت آن بالاست و به خاطر غلظت آن قابل شرب نيست، هرچند مواد سمّى در آن نباشد پاك است؛ و فرقى ميان الكل طبی و صنعتى از اين نظر نيست; امّا الکل‌هایی كه درجه غلظت آن در حدّى است كه قابل شرب است ازنظر طهارت اشكال دارد.