نشانه منی در بیمار
رطوبت مشكوكى كه از بيمار خارج میشود در چه صورتى موجب غسل است؟
اگر رطوبت هنگامى خارج شود كه به اوج شهوت جنسى رسيده، حكم منى دارد و بايد غسل كند و لازم نيست با جستن بيرون آيد.
اگر رطوبت هنگامى خارج شود كه به اوج شهوت جنسى رسيده، حكم منى دارد و بايد غسل كند و لازم نيست با جستن بيرون آيد.
هرگاه منى در ادرار مستهلك شود، يعنى بهصورت چيز ناپيدايى درآید، موجب جنابت نمیشود، ولى اگر منى بهطور آشكار دفع گردد بايد غسل كند و اگر مشقّت دارد تيمّم نمايد. ولى در اینگونه موارد معمولاً از قبيل قسم اوّل است.
خروج منى به هر صورت موجب غسل است، بهشرط اينكه يقين حاصل شود؛ و هرگاه به خاطر عمل پروستات ذرات منى در بول مستهلك گردد، موجب جنابت نخواهد شد.
در فرض مسئله احتياط واجب آن است كه به مقدارى كه ضرر ندارد غسل كند و در مواردى كه ضرر دارد تيمّم جايز است، ولى وضو را نيز احتیاطاً بگيرد. اين در صورتى است كه ذرات منى در بول مستهلك نشود، ولى اگر مستهلك شود احتياج به غسل نيست. همچنين اگر شك داشته باشد كه آن ذرات منى است يا رطوبتهای چسبنده ديگر، كه احياناً از انسان دفع میشود، غسل ندارد.
غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است.
اگر خون ناشي از زخم و جرح يا عفونت باشد و يا احتمال قوي باشد که مربوط به آن است غسل ندارد و بايد محل را تطهير کند و نمازها را بخواند ولي اگر با ايام عادت مصادف شد خوني که احتمال میدهد مربوط به عادت باشد و جريان داشته باشد (نشانههای خون حيض را داشته باشد) حکم حيض را دارد؛ اما چنانچه نشانههای حیض را نداشته باشد و خون مربوط به عوارض رحم باشد استحاضه محسوب میشود; و در اين صورت چنانچه كم باشد، در حدّ لکّههای مختصر، غسل ندارد، ولى بايد براى هر نماز وضو بگيرد و بدن را بشويد و نماز بخواند و اگر خون جريان دارد غسل واجب میشود (یک غسل براى نماز صبح و غسل ديگر براى نماز ظهر و عصر و غسل سه براى نماز مغرب و عشا) و اگر غسل برايش ضرر يا مشقّت شديد دارد میتواند بهجای آن تيمّم كند.
باید طبق آداب غسل ترتیبى یا ارتماسى آنها را غسل دهند، یعنی بعد از نیت توسط خود بیمار، نخست سر و گردن، سپس نیمه راست و پسازآن نیمه چپ را میشوید و رعایت این ترتیب، مستحب است؛ بنابراین اگر همه بدن به هر صورتی شسته شود غسل صحیح است.
اگر يقين داشته باشد يا احتمال دهد خون زخم يا جرّاحى است تكليفى براى او ايجاد نمیکند. تنها خود را میشوید و غسل و وضو به خاطر آن واجب نيست.همچنین درصورتیکه رحم آنها را بهطور كامل برداشته باشند خونى كه میبینند عادت محسوب نمیشود و حکم خون زخم و مانند آن را دارد و برای نماز شستن آن خونها کافی است؛ و در صورت طلاق احتیاط این است که عدّه نگه دارد.