اجاره فسخ می‌شود و سقط انجام می‌شود و احتیاط آن است که مصالحه کنند و دیه را ببخشند.
درصورتی‌که آينده جنين بسيار خطرناك باشد و در ماه‌های نخستين باشد اسقاط جنين اشكالى ندارد.
درصورتی‌که از گفته متخصصان متدين يقين يا خوف خطر يا ضرر مهمي براي مادر حاصل شود، پايان دادن به حاملگي تا زماني که روح دميده نشده جايز است؛ و چون احتمال تعلق ديه می‌رود احتياط آن است که ورثه اين کودک (غير از پدر و مادر) با ميل و رضاي خود از آن صرف‌نظر کنند.
در فرض مسئله، كه اگر مادر به همان حال باقى بماند هر دو می‌میرند، می‌توان با سقط‌جنین جان مادر را نجات داد.
۱. چنانچه خلقت جنين كامل نشده مانعى ندارد.۲. هرگاه بچه به‌صورت انسان كامل درنیامده باشد، سقط‌جنین براى نجات مادر اشكال ندارد.۳. اگر بدانيم يكى از آن دو قطعاً نجات پيدا می‌کند، بايد آن‌ها را به حال خود گذاشت تا يكى از آن دو بدون دخالت انسان ديگرى نجات يابد؛ و اگر امر داير ميان اين است كه هر دو بميرند يا فقط جنين بميرد، می‌توان جنين را سقط كرد تا مادر زنده بماند.۴- اگر امر داير ميان اين است كه هر دو بميرند يا فقط جنين بميرد، می‌توان جنين را سقط كرد تا مادر زنده بماند حتی اگر بعد از ولوج روح باشد.
تنها در صورت ضرورت قطعی و در فرض منحصر بودن درمان مجاز هستید.
اسقاط جنين حرام است، ولي هرگاه جنين در مراحل ابتدايي باشد و به‌صورت انسان کامل درنیامده باشد (قبل از چهارماهگي و دميده شدن روح) و باقی ماندن جنين در آن حالت و سپس تولد ناقص آن به تصديق اهل اطلاع متدين باعث عسر و حرج شديد براي پدر و مادر گردد، پايان دادن به حاملگي جايز است و احتیاطاً بايد ديه را بدهند.
اگر جان مادر درخطر است و راه منحصر به عمل جرّاحى و بيهوشى باشد مانعى ندارد.
۱. نگهدارى آن واجب نيست.۲. از جواب قبل روشن شد كه ديه ندارد.۳. مادام كه به‌صورت انسان زندهاى درنیامده، حفظ آن دليلى ندارد.۴. تفاوتى نيست.
درصورتی‌که واقعاً جان او درخطر باشد و جنین به چهارماهگی نرسیده باشد، مجاز است سقط‌جنین کند و دیه آن را به بیت‌المال بپردازد.
در فرض مسئله پايان دادن به باردارى ظاهراً مانعى ندارد.
اگر ناقص‌الخلقه شدن او قطعى و شديد است و در مراحل نخستين باردارى و قبل از رسيدن به مرحله جنينِ كامل باشد و راه درمان نيز منحصر به اين راه گردد مانعى ندارد.
