مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اتّصال صفوف طواف کنندگان شرط نيست.

در احرام طهارت شرط نيست و لازم نيست محرم به هنگام احرام بستن، از حدث اصغر و اكبر پاك باشد، بنابراين بدون وضو و در حال جنابت يا حيض، يا نفاس و استحاضه مى‌تواند محرم شود. (البتّه روشن است كه در صورت جنابت و حيض و نفاس بايد خارج از مسجد محرم شود) و غسل احرام بر زن حائض و نفساء نيز مستحب است.و استحباب مؤكّد پاك بودن است (طهارت فقط در طواف و نماز طواف شرط است).

هرگاه در موقع نيّت احرام قصد شكستن بعضى از محرمات را داشته باشد (مثل این‌که در همان موقع در حال سفر باشد و بدون ضرورت زير سقف اتومبيل يا هواپيما قرار گيرد) براى احرام او خالى از اشكال نيست و اگر در آغاز نيّت ترك همه را داشته، ولى پس از احرام نيّت او عوض شود، يا بعضى از آن اعمال را مرتكب گردد، ضررى به احرام او نمى‌زند؛ هرچند در مواردى بايد كفّاره دهد.

نماز طواف اذان و اقامه ندارد.

اگر محرم شكارى را ذبح كند، بنا بر مشهور در حكم ميته (مردار) خواهد بود و بنا بر احتياط واجب هیچ‌کس (چه محرم و چه غير محرم) نمى‌تواند از آن استفاده كند.

محرم نمى‌تواند با صابون‌های عطرى، يا شامپوهاى معطّر، خود را بشويد و لازم است از گذاشتن اين‌گونه اشياء در كنار لباس احرامى خود، كه سبب بو گرفتن آن‌ها مى‌شود، خوددارى كند؛ اما اگر بوی خوشی ندارد و صدق بوى خوش نمى‌كند مانعى ندارد و اگر مشكوك هم باشد، اشكالى ندارد.

استفاده از فتق بند، هرچند دوخته باشد، مانعى ندارد.

کیف‌های دوخته‌اى كه احیاناً به گردن يا شانه مى‌اندازند و قمقمه آب كه در محفظه دوخته‌اى قرار دارد، برای محرم اشکالی ندارد.

مانعى ندارد كه زنان به‌وسیله خوردن قرص و مانند آن از عادت ماهانه خود جلوگيرى كرده؛ تا بتوانند اعمال حج تمتّع، ازجمله طواف و نماز طواف را، در حال پاكى انجام دهند.

بهتر است در مواقعى كه گروه زيادى مشغول انجام طواف واجب هستند و ازدحام شديد است، از طواف مستحب خوددارى شود. تا محل طواف در اختيار كسانى كه طواف واجب مى‌كنند قرار گيرد.

اگر حيوانى همراه داشته باشد نمى‌تواند از گياهان و علف‌های حرم براى او بچيند؛ ولى جايز است حيوان را رها كند تا خودش علف بخورد.

به نظر ما این‌طور نيست كه بتوان گفت به خاطر وضعيت موجود كسى به عمره و يا حج نرود؛ بلكه آن‌طور كه از ادلّه استفاده مى‏شود به‌هیچ‌وجه نبايد حج و عمره بیت‌الله‏، تعطيل شود و در اين حالت طبق قاعده «الميسور لايترك بالمعسور» برفرض خارج بودن مسعاى جديد از بين دو كوه بازهم سعى صحيح است؛ كما اينكه ما فتوا داده‏ايم سعى براى افراد ناتوان اگر در طبقه اول ممكن نباشد در طبقه دوم صحيح است، درحالی‌که طبقه دوم قطعاً بين دو كوه محسوب نمى‏شود.