مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتياط آن است كه محرم از «دارچين»، «زنجبيل»، «هِل» و هر آنچه بوى خوش دارد، اجتناب كند.

احتياط آن است كه از خوردن غذاهاى معطّر اجتناب كنند اما خوردن ميوه‌هاى خوشبو مانند سيب و پرتغال و مانند آن مانعى ندارد؛ ولى بهتر است از بوييدن آن‌ها خوددارى شود.

اگر عمداً بوى خوش استعمال كند، كفّاره آن بنا بر احتياط واجب يك گوسفند است.

استعمال بوى خوش، مانند انواع عطرها، مُشك، زعفران، گلاب و غير آن، خواه از طريق بوييدن باشد، يا ماليدن بر بدن و لباس، يا پراكندن در فضاى اتاق به‌وسیله اسپرى، بر مرد و زن مُحرم حرام است.

محرم نمى‌تواند با صابون‌های عطرى، يا شامپوهاى معطّر، خود را بشويد و لازم است از گذاشتن اين‌گونه اشياء در كنار لباس احرامى خود، كه سبب بو گرفتن آن‌ها مى‌شود، خوددارى كند؛ اما اگر بوی خوشی ندارد و صدق بوى خوش نمى‌كند مانعى ندارد و اگر مشكوك هم باشد، اشكالى ندارد.

هرگاه محرم در جایی قرار گيرد كه بوى خوش در انجام‌ باشد، بايد چيزى در برابر بينى خود بگيرد كه بوى خوش را استشمام نكند؛ مگر این‌که موجب عسر و حرج شود، ولى اگر از محلی بگذرد كه بوى بد در آنجاست، نبايد بينى خود را بگيرد، امّا مى‌تواند به‌سرعت ازآنجا بگذرد.

اگر در زمان واحد به‌طور مكرّر بوى خوش استعمال كند، بعيد نيست يك گوسفند كفايت كند؛ ولى احتياط در تعدّد است و چنانچه در زمان‌های مختلف از بوى خوش استفاده نمايد، تكرار كفّاره را ترك نكند و اگر پس از استفاده از بوى خوش كفّاره دهد و دوباره آن را استعمال كند، واجب است مجدداً كفّاره دهد.

احتياط واجب آن است كه از تمام انواع گل‌ها و سبزی‌هایی كه بوى خوش مى‌دهد اجتناب شود.

اگر نمی‌دانسته اشکالی برای او ندارد.

استعمال عطر براى او نيز اشكال دارد، ولى گرفتن بينى از بوهاى خوب و بد لازم نيست.

اگر ناچار شود لباسى كه بوى خوش مى‌دهد بپوشد، يا غذايى كه بوى خوش دارد بخورد، بايد چيزى در برابر بينى خود قرار دهد كه بوى خوش را استشمام نكند؛ مگر این‌که موجب عسر و حرج شود.

مشهور آن است كه استعمال خلوق كعبه (چيزى كه كعبه را با آن خوشبو مى‌كنند) حرام نيست؛ ولى چون معلوم نيست خلوق كعبه چيست، احتياط آن است كه از بوى خوشى كه فعلاً به كعبه مى‌مالند نيز اجتناب شود.