مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

كسانى كه از رمى جمرات در روز معذورند، مثل بيماران و كسانى كه ترس از ازدحام جمعیت دارند و مانند آن‌ها، مى‌توانند شب قبل، يا شب بعد رمى كنند.

رمى در شب بدون عذر جايز نيست و چنانچه بدون عذر رمى در روز را ترك نمايد گناه كرده و رمى او صحيح نيست، ولى تمام كسانى كه احساس خطرى در روز مى‌كنند، مى‌توانند شبانه رمى كنند.

مانعى ندارد و می‌تواند اعمال حج را مقدم کند.

اگر عذر ديگرى ندارد و درهرصورت بايد ديگرى او را طواف دهد، نمى‌تواند اعمال مکه را مقدّم بدارد.

اگر شخصى معذور از رمی باشد و اطرافيان او مأيوس از برطرف شدن عذرش باشند، بايد با اجازه او برايش نايب بگيرند و بدون اذن كافى نيست.

بر اشخاصى كه بايد شب سيزدهم در منى بمانند، واجب است روز سيزدهم رمى جمرات كنند.

چنانچه بيمار مأيوس از بهبودى خود باشد، يا معذور نااميد از برطرف شدن عذر گردد، واجب است نايب بگيرد و اگر مأيوس نيست بهتر است صبر كند و اگر يقين به بهبودى يا برطرف شدن عذر دارد، لازم است صبر كند.

اگر كسالت داشته و معذور بوده و نايب گرفته و نايب به وظيفه‌اش عمل كرده عمل او صحيح بوده و نياز به قضا نداشته است و درهرصورت، تكرار به شكلى كه نوشته‌ايد صحيح نيست.

احتیاط آن است که سه روز در انجام‌ روزه بگیرد و هفت روز پس از بازگشت، ولی درهرحال می‌تواند بعد از بازگشت در ذی‌الحجه قربانی کند و یا بگوید برایش قربانی کنند.

احتياط واجب آن است كه ترك نكنند.

اشخاصى كه معذور از انداختن سنگ هستند، مانند بيماران، اطفال، معلولينى كه قادر بر رمى نيستند، افراد بی‌هوش، كسانى كه از شدّت ضعف توانايى بر رمى ندارند و مانند آن‌ها، بايد نايب بگيرند و اگر از نايب گرفتن هم عاجز باشند، مثل اطفال و افراد بی‌هوش، ولی آن‌ها يا شخص ديگرى، به نيابت از آن‌ها رمى جمرات مى‌كند و در سال بعد نايب مى‌گيرند.

هرگاه پس‌ازآنکه نايب رمى جمرات را انجام داد، بيمار خوب شود، لازم نيست رمى را دوباره خودش انجام دهد، ولى در مورد شخصى كه بی‌هوش بوده، چون نيابت اجازه مى‌خواهد (و نايب بدون اجازه او اين كار را كرده) احتياط آن است كه خودش دوباره انجام دهد؛ امّا اگر در بين رمىِ نايب، بيمار خوب شود يا بی‌هوش هوشيار گردد، بايد خودش از اوّل شروع كند و به آن مقدار كه نايب انجام داده اكتفا نكند.