مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

وقوف در عرفات عبادت است و بايد با نيّت و قصد قربت همراه باشد. نيّت آن عبارت خاصی ندارد، همين مقدار كه در دل قصد كند كه در عرفات از ظهر تا غروب براى خدا توقّف مى‌كند كافى است.

كسى كه موفّق به درك وقوف در عرفات از ظهر تا غروب نشود، واجب است مقدارى از شب عيد را ـ هرچند كم باشد ـ در انجام‌ توقّف كند، بنابراين اگر براثر موانع، زمانى به عرفات برسد كه مردم ازآنجا كوچ كرده باشند، مقدارى از شب را مى‌ماند، سپس به‌سوی مشعر مى‌رود، به‌شرط آن‌که قبل از طلوع آفتاب روز عيد خود را به مشعرالحرام برساند و اين را «وقوف اضطرارى عرفات» مى‌گويند و اگر موفّق بر وقوف اضطرارى نيز نشد، يعنى نتوانست چيزى از شب را در انجام‌ بماند، كافى است مقدارى از وقوف مشعرالحرام را، درك كند. در اين صورت نيز حجش صحيح است.

آرى معتبر است.