جدا کردن سر حیوان پس از ذبح
هرگاه پس از بريدن رگهای چهارگانه و درحالیکه حيوان هنوز زنده است، گردن او را قطع كنيم، چه صورتى دارد؟
اين كار حرام نيست؛ ولى بهتر است بگذاريد روح از بدن حيوان برود، بعد سر او را جدا كنيد.
اين كار حرام نيست؛ ولى بهتر است بگذاريد روح از بدن حيوان برود، بعد سر او را جدا كنيد.
مىتواند آن را بهعنوان سهم خود بردارد، يا به دوستانش، يا به فقرا و نيازمندان بدهد، ولى دادن آن به قصّاب ـ بهعنوان اجرت كارى كه انجام داده ـ اشكال دارد و احتياط مستحب آن است كه اگر خودش از آن استفاده كرده، قيمت آن را صدقه بدهد و ملاك قيمت روز ذبح قربانى است.
حج او اشکالى ندارد، ولى قربانى بر ذمّهاش میماند. اگر ماه ذیالحجه تمام نشده، در وطنش قربانى میکند. در غیر این صورت، در سال آینده در ماه ذیالحجه قربانى مینماید.
در اين صورت ـ كه گوشتها تلف مىشود ـ قربانى كردن در انجام، چه با اخذ وكالت از فقير و چه بدون آن، جايز نيست و بايد بر اساس مسئله 1059 مناسک عمل گردد.
اشكالى ندارد.
اگر مىداند كه پول خود اوست اشكالى ندارد؛ در غير اين صورت اشكال دارد.
در شرایط فعلى قربانى سه حالت دارد: الف) درصورتیکه بتواند در انجام قربانى کند و در انجام قربانى را به مصرف برساند این مقدّم بر هر چیز است. ب) درصورتیکه انجام قابلمصرف نباشد امّا مسلمین بتوانند آن را بستهبندی کرده به خارج منى و بلد دیگر بفرستند تا مصرف نیازمندان شود. در صورت عدم امکان روش اوّل، روش دوّم واجب است. ج) اینکه هیچکدام از آن دو صورت ممکن نباشد و قربانى ضایع میشود و از بین میرود پول آن را کنار بگذارند و در ماه ذیالحجه هنگام بازگشت قربانى کرده و در مصارف آن مصرف کنند هیچ اشکالى براى حج آنها نخواهد داشت و اگر نمیتوانند پول قربانى را کنار بگذارند بر ذمّه بگیرند.
پنجمين واجب از واجبات حج و دومین واجب از واجبات منى، قربانى است. بهترين قربانى شتر و متوسّط آن گاو و سادهترين آن گوسفند است و غير از سه حيوان مذكور كفايت نمىكند و تنها بر كسانى واجب است كه حج تمتّع بجا مىآورند و بر غير آنها واجب نيست.
هرگاه صاحب گوسفندان آنها را در اختيارشان قرار داده، كه هر مقدار بخواهند بردارند سپس پول آن را بدهند، مانعى ندارد.
آرى پول قربانى را در انجام، يا در محل خود كنار مىگذارند و حلق يا تقصير مىكنند و از احرام بيرون مىآيند. و براى اينكه ترتيب به هم نخورد همینکه پول قربانى را كنار بگذارد ترتيب حاصل مىشود.
احتياط آن است كه معادل قيمت پوست آن را به فقيرى صدقه دهيد.