اگر قدرت بر روزه گرفتن پيدا كرد و قبل از انجام روزه‌ها فوت نمود، بر ولی او واجب است سه روز را قضا كند و احتياط واجب آن است كه هفت روز را نيز قضا نمايد.
هرگاه در غير مکه اقامت كند، چه در بين راه باشد يا شهر ديگر مثلاً جدّه، نمى‌تواند هفت روز روزه را در انجام بگيرد؛ هرچند به مقدارى صبر كند كه اگر به سمت وطنش حركت مى‌كرد به وطن مى‌رسيد.
اگر سه روز روزه را نگرفت تا ماه ذی‌الحجه تمام شد، بايد خودش، يا نايبش، در ماه ذی‌الحجه سال آينده در منى قربانى كند.
هرگاه پس از بجا آوردن سه روز روزه، قادر بر ذبح قربانى شد، احتياط واجب آن است كه ذبح كند؛ و اگر قبل از تمام شدن سه روز قدرت بر ذبح پيدا كرد، بايد ذبح نمايد.
احتیاط آن است که بعد از طلوع آفتاب باشد.
لازم است به آن قناعت نكند.
هرگاه احتمال بيمارى يا نقص بعضى از شرايط معتبر در قربانى را بدهد، احتياط آن است كه آن را وارسى كند، هرچند در احتمال غير عيب‌هاى مادرزادى وارسى كردن واجب نيست.
حيوانى كه براى قربانى انتخاب مى‌شود بايد شرايط زير را داشته باشد:1. شتر قربانى حداقل پنج سال تمام و گاو دو سال تمام و گوسفند يك سال تمام داشته باشد؛ بنا بر احتياط واجب. 2. چشم آن سالم باشد.3. گوش آن بريده نباشد.4. دست‌وپاى آن لنگ نباشد؛ (البتّه لنگى مختصر عيب ندارد).5. شاخ درونى آن شكسته نباشد؛ امّا اگر شاخ بيرونى شكسته باشد ضررى ندارد.6. احتياط واجب آن است كه خيلى پير نباشد.7. قربانى بايد سالم باشد، بنابراين حيوان مريض (حتّى مثل كچلى بنا بر احتياط) كافى نيست.8. حيوان لاغر نباشد و همين اندازه كه مردم بگويند لاغر نيست كافى است، بلكه اگر در ظاهر لاغر است، ولى بر كليه‌هاى آن مقدارى چربى وجود داشته باشد كافى است.9. حيوانِ خصى و اخته شده (حيوانى كه تخم آن را كشيده باشند) براى قربانى جايز نيست؛ ولى اگر آن را كوبيده، يا رگ آن را از كار انداخته باشند، اشكالى ندارد.10. احتياط آن است كه در اصل خلقت نيز بى بيضه نباشد.
حج او اشکالى ندارد، ولى قربانى بر ذمّه‌اش می‌ماند. اگر ماه ذی‌الحجه تمام نشده، در وطنش قربانى می‌کند. در غیر این صورت، در سال آینده در ماه ذی‌الحجه قربانى می‌نماید.
هرگاه اميدى به يافتن صاحبش نداشته باشد، پول آن را از طرف صاحب اصلى به فقيرى صدقه مى‌دهد و معيار ريال عربستان و قیمت ارز آزاد است.
