هرگاه پس از بجا آوردن سه روز روزه، قادر بر ذبح قربانى شد، احتياط واجب آن است كه ذبح كند؛ و اگر قبل از تمام شدن سه روز قدرت بر ذبح پيدا كرد، بايد ذبح نمايد.
هرگاه در غير مکه اقامت كند، چه در بين راه باشد يا شهر ديگر مثلاً جدّه، نمى‌تواند هفت روز روزه را در انجام بگيرد؛ هرچند به مقدارى صبر كند كه اگر به سمت وطنش حركت مى‌كرد به وطن مى‌رسيد.
لازم نيست پس از بازگشت به وطن، حتماً در محل زندگى روزه بگيرد، بلكه اگر در جاى ديگرى نيز قصد اقامت كند مى‌تواند روزه بگيرد.
هرگاه معتقد به ناقص بودن قربانى بود و براثر ناآگاهى از مسئله قربت الى الله آن را ذبح كرد، بعد معلوم شد كه سالم است، كافى است.
هرگاه مى‌دانست گوسفند او لاغر است، ولى به‌واسطه جهل به مسئله آن را با قصد قربت ذبح كرد، سپس معلوم شد چاق است كفايت مى‌كند.
لازم است به آن قناعت نكند.
هرگاه سازمان‌های مسئول پول قربانى را بگيرند و با برنامه‌ريزى مورداطمینانى قربانى حجاج را انجام دهند مانعى ندارد، ولى بايد تقصير و خارج شدن از احرام بعد از اطمينان به انجام قربانى صورت گيرد.
هرگاه حيوانى را كه به‌ظاهر ناقص نيست خريدارى كند و بعد از ذبح، يا پس از خريدارى و پرداخت پول بفهمد كه ناقص است، آن حيوان كفايت مى‌كند؛ هرچند احتیاط مستحب آن است كه به آن قناعت نكند.
هرگاه حيوانى را كه به‌ظاهر چاق است خريدارى كند و بعد از ذبح كردن، يا پس از خريدن و پرداخت وجه و قبل از ذبح معلوم شود لاغر است، كافى است.
اگر به گمان این‌که لاغر است خريدارى كند و بعد معلوم شود چاق است كفايت مى‌كند؛ خواه قبل از ذبح باشد، يا بعد از ذبح.
اگر قربانىِ سالم (و داراى شرايطى كه ذكر شد) يافت نشود، ناقص كافى است.
