مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بايد قربانى كند.

كسانى كه از طرف ديگران و به نيابت از آنان قربانى مى‌كنند، بايد قبل از حلق يا تقصير كسى كه آن‌ها را نايب كرده قربانى را ذبح كنند.

ذبح در حج و غير حج با هر فلز برنده‌اى صحيح است.

حاجى اگر بتواند بدون زحمت و مشقّت قرض كند و مالى داشته باشد كه بتواند قرض خود را ادا نمايد، بايد قرض كند و قربانى نمايد.

اگر قربانىِ سالم (و داراى شرايطى كه ذكر شد) يافت نشود، ناقص كافى است.

بعيد نيست قول فروشنده در مورد سنّ حيوان، يا اخته نبودن، يا ساير عيوب پنهانى، كه خريدار نمى‌داند يا نمى‌تواند تشخيص دهد، مقبول باشد.

كفايت نمى‌كند و پول بر عهده كسى است كه آن را هزينه كرده است؛ مگر این‌که كسى او را فريب داده باشد كه از فریب‌دهنده مى‌گيرد.

در صفات پنهانى حيوان مى‌توان به قول فروشنده ظاهرالصلاح قناعت كرد و شيعه بودن او شرط نيست كافى است مسلمان باشد.

هرگاه معتقد به ناقص بودن قربانى بود و براثر ناآگاهى از مسئله قربت الى الله آن را ذبح كرد، بعد معلوم شد كه سالم است، كافى است.

اگر احتمال نمى‌داد كه حيوان چاق است، يا احتمال مى‌داد، ولى از روى بی‌مبالاتی آن را ذبح كرد، اگر قصد اطاعت امر الهى داشته كافى است.

احتياط واجب آن است كه تابيده نباشد.

هرگاه مى‌دانست گوسفند او لاغر است، ولى به‌واسطه جهل به مسئله آن را با قصد قربت ذبح كرد، سپس معلوم شد چاق است كفايت مى‌كند.