شخصى كه حج نيابتى بجا مى‌آورد، مى‌تواند شخص ثالثى را براى قربانى وكيل كند و نيّت قربانى را نايب اصلى مى‌كند ولی اگر شرط كرده كه خودش قربانى كند، نمی‌تواند به ديگرى وكالت دهد.
اشكالى ندارد.
كسانى كه از طرف ديگران و به نيابت از آنان قربانى مى‌كنند، بايد قبل از حلق يا تقصير كسى كه آن‌ها را نايب كرده قربانى را ذبح كنند.
كفايت نمى‌كند و پول بر عهده كسى است كه آن را هزينه كرده است؛ مگر این‌که كسى او را فريب داده باشد كه از فریب‌دهنده مى‌گيرد.
اگر همه صاحبان پول راضى باشند اشكال ندارد.
هرگاه اميدى به يافتن صاحبش نداشته باشد، پول آن را از طرف صاحب اصلى به فقيرى صدقه مى‌دهد و معيار ريال عربستان و قیمت ارز آزاد است.
حج او اشکالى ندارد، ولى قربانى بر ذمّه‌اش می‌ماند. اگر ماه ذی‌الحجه تمام نشده، در وطنش قربانى می‌کند. در غیر این صورت، در سال آینده در ماه ذی‌الحجه قربانى می‌نماید.
در فرض سؤال نائب باید برای هرکدام جداگانه نیت کند اما لازم نیست نیت را بر زبان جاری کند و همین‌که می‌داند قربانی برای چه کسی است کافی می‌باشد.
كسى كه به ديگرى وكالت مى‌دهد تا قربانى را بخرد و ذبح كند، بايد علم يا اطمينان پيدا كند كه نايب آن كار را انجام داده و گمان كفايت نمى‌كند.
