اگر مريض شده، يا دشمن او را از ادامه اعمال ممنوع كرده و قادر بر اتمام اعمال نيست و نايب هم نمى‌تواند بگيرد، حكم محصور و مصدود را دارد.
«محصور» به كسى گفته مى‌شود كه براثر بيمارى يا شكستگى اعضا، يا مجروح شدن و امثال آن نتواند اعمال حج يا عمره را بجا آورد.
از احرام خارج‌شده، ولى كفايت از حج واجب نمى‌كند و چنانچه سال اوّل استطاعت او باشد، حج بر او واجب نشده است. زيرا استطاعت بدنى ندارد.
شخصی که محرم به احرام عمره مفرده شده، ولى محصور گردد یعنی براثر بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن، نتواند اعمال عمره مفرده را بجا آورد و مجبور است به وطن بازگردد، يا در همان‌جا بسترى شود و درهرحال قادر بر انجام عمره نيست. چنين كسى بايد پول يك قربانى را به مکه بفرستد و با دوستان خود قرار بگذارد كه در فلان روز و فلان ساعت در مکه براى او قربانى كنند، سپس در همان موعد معيّن تقصير مى‌كند و از احرام بيرون مى‌آيد و همه‌چیز بر او حلال مى‌شود مگر همسر تا زمانى كه حالش خوب شود و عمره مفرده بجا آورد و اگر حالش خوب شد و نتوانست عمره بجا آورد، نايب مى‌فرستد؛ و چنانچه كسى نباشد كه براى او در مکه قربانى كند، در همان‌جا كه هست قربانى مى‌كند و از احرام خارج مى‌گردد و اگر آن‌هم ممكن نشد، در بازگشت به وطن قربانى مى‌كند.
آرى، هرگاه شرايط حصر حاصل شود، حكم «محصور» بر آن مترتّب مى‌شود.
شخصی که محرم به احرام عمره تمتع شده، ولى محصور گردد یعنی براثر بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن، نتواند وارد مکه شود و اعمال عمره تمتع را بجا آورد بنا بر احتياط واجب، چنين كسى بايد پول يك قربانى را به مکه بفرستد و با دوستان خود قرار بگذارد كه در فلان روز و فلان ساعت در مکه براى او قربانى كنند، سپس در همان موعد معيّن تقصير مى‌كند و از احرام بيرون مى‌آيد و همه‌چیز بر او حلال مى‌شود مگر همسر تا زمانى كه حالش خوب شود و عمره مفرده بجا آورد و اگر حالش خوب شد و نتوانست عمره بجا آورد، نايب مى‌فرستد؛ و چنانچه كسى نباشد كه براى او در مکه قربانى كند، در همان‌جا كه هست قربانى مى‌كند و از احرام خارج مى‌گردد و اگر آن‌هم ممكن نشد، در بازگشت به وطن قربانى مى‌كند .و اگر حج او واجب بوده و مستقرشده، بايد سال بعد بجا آورد.
در فرض مسئله، نايب گرفتن بى‌فايده است و چنانچه سال اوّل استطاعت اوست و در اثر بيمارى از انجام حج بازمانده، فعلاً مستطيع نيست، مگر این‌که استطاعت او در سال‌های بعد باقى بماند و حال او خوب شود؛ و اگر قبلاً مستطيع بوده و حج بر او واجب شده، چنانچه از خوب شدن مأيوس باشد، بايد در همان سال و اگر ممكن نشد، در سال‌های بعد براى انجام حج تمتّع نايب بگيرد و اگر بعداً خوب شد خودش حج را بجا مى‌آورد و درهرصورت فعلاً از احرام خارج گشته و محرمات احرام بر او حلال است.
هرگاه حاجی از مکه محرم به احرام حج تمتّع شده باشد و محصور گردد یعنی براثر يكى از موانع (بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن) نتواند هیچ‌یک از وقوف به «عرفات» يا «مشعر» را بجا آورد، در اين صورت پول يك قربانى را به‌وسیله دوستان خود به منى مى‌فرستد تا در روز عيد (يا بعدازآن تا سيزدهم) براى او قربانى كنند و بعدازآن، در ساعتى كه با دوستان خود قرار داده، تقصير مى‌كند و از احرام بيرون مى‌آيد و همه‌چیز بر او حلال مى‌شود، جز همسر بنا بر احتياط واجب، كه بايد در سال آينده حج بجا آورد تا بر او حلال شود، يا قبل از فرارسیدن سال آينده عمره مفرده بجا آورد و اگر نمى‌تواند، نايب مى‌فرستد و بعد از عمره مفرده نايب همه‌چیز بر او حلال است. چنين كسى اگر حج بر او واجب بوده، بايد سال آينده حج واجب را بجا آورد.
هرگاه شخص بيمار پس از فرستادن قربانى يا پول آن، بهبود يافت، به‌طوری‌که قادر به رفتن به‌سوی مکه شد، بايد به مکه برود و اعمال را انجام دهد، بنابراين اگر محرم به احرام حج تمتّع است و در وسعت وقت رسيد، اعمال عمره و حج را بجا مى‌آورد و اگر وقت تنگ باشد، به‌گونه‌ای كه با انجام عمره به وقوف عرفات نمى‌رسد، بايد به عرفات برود و حج افراد بجا آورد و احتياط آن است كه قصد عدول كند و پس از انجام حج، عمره مفرده انجام دهد و اين حج كفايت از حجةالاسلام مى‌كند و اگر زمانى به مکه برسد كه وقت حج گذشته، يعنى به هیچ‌یک از وقوف مشعر و عرفات نمى‌رسد، عمره او تبديل به عمره مفرده مى‌شود و بايد آن را بجا آورد و از احرام خارج گردد و احتياط آن است كه قصد عدول به عمره مفرده كند و حج واجب را باوجود شرايط در سال ديگر بجا آورد.
شخص بيمار براى ذبح قربانى در احرام حج، بايد روز دهم تا سيزدهم وعده قربانى بگذارد، بنا بر احتياط واجب و در احرام عمره تمتّع قبل از خروج حجاج به عرفات اين كار را انجام دهد.
هرگاه حاجی يكى از دو وقوف را درك كند سپس محصور شود، حج او صحيح است و براى بقيّه اعمال، هرچه را بتواند خودش بجا مى‌آورد و هر چه را نتواند نايب مى‌گيرد.
هرگاه بيمار بهبودى يابد و بتواند خود را به حج برساند و لااقل يكى از دو وقوف را درك كند، بايد برود و بقيّه اعمال را نيز بجا آورد.
