مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

الف): اين حكم شامل چنين شخصى نمى‌شود.ب): اين مقدار براى اثبات احرام كافى نيست؛ بنابراين نمى‌توانيد او را محرم حساب كنيد. ج): انجام طواف نساء در اين مورد موافق احتياط است و عمل نايب در فرض كافى است. د): قربانى لازم نيست. هـ): اگر واجب الحج بوده، بايد براى او حج بجا آورند و آنچه شما بجا آورده‌ايد كافى نيست. و): به فتواى مرجع تقليد نايب عمل مى‌شود.

شخص بيمار براى ذبح قربانى در احرام حج، بايد روز دهم تا سيزدهم وعده قربانى بگذارد، بنا بر احتياط واجب و در احرام عمره تمتّع قبل از خروج حجاج به عرفات اين كار را انجام دهد.

هرگاه بيمار بهبودى يابد و بتواند خود را به حج برساند و لااقل يكى از دو وقوف را درك كند، بايد برود و بقيّه اعمال را نيز بجا آورد.

اگر سال اوّل استطاعت اوست و قدرت بر اعمال حج، حتّى به شكل اضطرارى ندارد، مستطيع نبوده و حج بر او واجب نيست، ولى براى داخل شدن به مکه بايد مُحرم شود و با انجام اعمال عمره مفرده، از احرام خارج گردد، ولى اگر سال اوّل استطاعت او نباشد و قبلاً حج بر او واجب شده، درصورتی‌که اميد به بهبودى ندارد بايد نايب بگيرد تا حج تمتّع را براى او انجام دهد و خودش براى وارد شدن به مکه طبق آنچه در بالا گفته شد عمل كند و چنانچه براى اين شخص انجام اعمال حج تمتّع ممكن باشد، هرچند با انجام اضطرارى اعمال، لازم است محرم شود و هر مقدار از اعمال را كه توانايى دارد خودش يا با كمك گرفتن از ديگران انجام دهد و براى بقيّه نايب بگيرد، ولى در وقوف به عرفات و مشعر، گرفتن نايب كافى نيست.

هرگاه حاجی يكى از دو وقوف را درك كند سپس محصور شود، حج او صحيح است و براى بقيّه اعمال، هرچه را بتواند خودش بجا مى‌آورد و هر چه را نتواند نايب مى‌گيرد.

شخصی که محرم به احرام عمره مفرده شده، ولى محصور گردد یعنی براثر بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن، نتواند اعمال عمره مفرده را بجا آورد و مجبور است به وطن بازگردد، يا در همان‌جا بسترى شود و درهرحال قادر بر انجام عمره نيست. چنين كسى بايد پول يك قربانى را به مکه بفرستد و با دوستان خود قرار بگذارد كه در فلان روز و فلان ساعت در مکه براى او قربانى كنند، سپس در همان موعد معيّن تقصير مى‌كند و از احرام بيرون مى‌آيد و همه‌چیز بر او حلال مى‌شود مگر همسر تا زمانى كه حالش خوب شود و عمره مفرده بجا آورد و اگر حالش خوب شد و نتوانست عمره بجا آورد، نايب مى‌فرستد؛ و چنانچه كسى نباشد كه براى او در مکه قربانى كند، در همان‌جا كه هست قربانى مى‌كند و از احرام خارج مى‌گردد و اگر آن‌هم ممكن نشد، در بازگشت به وطن قربانى مى‌كند.

شخصی که محرم به احرام عمره تمتع شده، ولى محصور گردد یعنی براثر بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن، نتواند وارد مکه شود و اعمال عمره تمتع را بجا آورد بنا بر احتياط واجب، چنين كسى بايد پول يك قربانى را به مکه بفرستد و با دوستان خود قرار بگذارد كه در فلان روز و فلان ساعت در مکه براى او قربانى كنند، سپس در همان موعد معيّن تقصير مى‌كند و از احرام بيرون مى‌آيد و همه‌چیز بر او حلال مى‌شود مگر همسر تا زمانى كه حالش خوب شود و عمره مفرده بجا آورد و اگر حالش خوب شد و نتوانست عمره بجا آورد، نايب مى‌فرستد؛ و چنانچه كسى نباشد كه براى او در مکه قربانى كند، در همان‌جا كه هست قربانى مى‌كند و از احرام خارج مى‌گردد و اگر آن‌هم ممكن نشد، در بازگشت به وطن قربانى مى‌كند .و اگر حج او واجب بوده و مستقرشده، بايد سال بعد بجا آورد.

هرگاه حاجی از مکه محرم به احرام حج تمتّع شده باشد و محصور گردد یعنی براثر يكى از موانع (بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن) نتواند هیچ‌یک از وقوف به «عرفات» يا «مشعر» را بجا آورد، در اين صورت پول يك قربانى را به‌وسیله دوستان خود به منى مى‌فرستد تا در روز عيد (يا بعدازآن تا سيزدهم) براى او قربانى كنند و بعدازآن، در ساعتى كه با دوستان خود قرار داده، تقصير مى‌كند و از احرام بيرون مى‌آيد و همه‌چیز بر او حلال مى‌شود، جز همسر بنا بر احتياط واجب، كه بايد در سال آينده حج بجا آورد تا بر او حلال شود، يا قبل از فرارسیدن سال آينده عمره مفرده بجا آورد و اگر نمى‌تواند، نايب مى‌فرستد و بعد از عمره مفرده نايب همه‌چیز بر او حلال است. چنين كسى اگر حج بر او واجب بوده، بايد سال آينده حج واجب را بجا آورد.

از احرام خارج‌شده، ولى كفايت از حج واجب نمى‌كند و چنانچه سال اوّل استطاعت او باشد، حج بر او واجب نشده است. زيرا استطاعت بدنى ندارد.

«محصور» به كسى گفته مى‌شود كه براثر بيمارى يا شكستگى اعضا، يا مجروح شدن و امثال آن نتواند اعمال حج يا عمره را بجا آورد.

اگر نمى‌تواند وقوفين را درك كند حكم محصور را پيدا مى‌كند و چنانچه وقوفين را درك كرده، سپس محصور شود، حج او صحيح است و براى بقيّه اعمال، هرچه را بتواند خودش بجا مى‌آورد و هر چه را نتواند نايب مى‌گيرد.

در فرض مسئله، نايب گرفتن بى‌فايده است و چنانچه سال اوّل استطاعت اوست و در اثر بيمارى از انجام‌ حج بازمانده، فعلاً مستطيع نيست، مگر این‌که استطاعت او در سال‌های بعد باقى بماند و حال او خوب شود؛ و اگر قبلاً مستطيع بوده و حج بر او واجب شده، چنانچه از خوب شدن مأيوس باشد، بايد در همان سال و اگر ممكن نشد، در سال‌های بعد براى انجام حج تمتّع نايب بگيرد و اگر بعداً خوب شد خودش حج را بجا مى‌آورد و درهرصورت فعلاً از احرام خارج گشته و محرمات احرام بر او حلال است.