مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنين نمازى صحيح است و اعاده ندارد.

ما احتياط مى‏كنيم و مى‏گوييم تا گذشت يك سال بر آن پول، خمس ندارد.

هرگاه كسى بدون این‌که خمس مال خود را بپردازد به عمره يا حج برود و پس از بازگشت متوجّه خطاى خود شود، حج يا عمره او صحيح است، ولى در اولین فرصت اقدام به پاک‌سازی اموال خود كند.

هرگاه مدير كاروان، با توجّه به این‌که مى‌داند توقّف زائران در مکه يا مدينه كمتر از ده روز است، اعلام كند كه ده روز مى‌مانيم و زوّار با اعتماد به گفته او نمازشان را تمام بخوانند و روزه‌بگیرند و قبل از ده روز ازآنجا بروند، نماز و روزه زائران صحيح است؛ ولى مدير كاروان نبايد دروغ بگويد.

با توجّه به اينكه قراردادى بين مردم و سازمان حج در مورد سود منعقد نشده و آن‌ها با ميل خود آن را می‌پردازند اشكالى ندارد؛ و هرگاه سود را جزء هزينه حج به‌حساب آورند، خمس نيز به آن تعلّق نمی‌گیرد.

درصورتی‌که احتمال می‌دهد پدر خمس را داده اشکالی ندارد در غیر این صورت باید خمس آن را بدهد.

درصورتی‌که پول قربانى و احرام آن‌ها از آن نباشد صحیح است و الا اشکال دارد و درهرحال گناه کرده است.

شخصى كه قصد كرده تا پايان روز ترويه (هشتم ذی‌الحجه) در مکه اقامت كند و به تصوّر این‌که از آغاز ورودش تا روز هشتم ذی‌الحجه ده روز خواهد بود نمازهايش را تمام خوانده، سپس متوجّه شود كه ده روز اقامت نخواهد داشت، بايد نمازها را شكسته بخواند و آنچه را تمام خوانده قضا كند.

قطعاً اگر منبع پول مخمس نبوده درآمد آن نيز از ابتدا مشمول حكم خمس مى‏شود و مخمس نمودن آن الزامى است؛ و سود تابع اصل مال است. پس اگر اصل مال مخمّس نشده بود به اين معناست كه یک‌پنجم سود آن نيز از خمس اصل مال به‌دست‌آمده كه او حقى در اين خمس نداشته پس بايد اين خمس و به نسبت سود آن (كه یک‌پنجم كل سود است) را بپردازد.

هرگاه لقطه حرم را، كه یک‌درهم يا بيشتر ارزش دارد بردارد، بايد اگر مى‌تواند آن را به شخصى مطمئنى بسپارد تا در صورت امكان يك سال در جستجوى صاحبش باشد و اعلام كند و اگر بعد از يك سال صاحبش پيدا نشد و اميدى به پيدا شدن صاحبش ندارد، آن را صدقه مى‌دهد، ولى چنانچه پس از صدقه دادن، صاحبش پيدا شود و راضى به صدقه نگردد، احتياط واجب آن است كه قيمت آن را به او بدهد و درهرحال تملّك چنين لقطه‌اى جايز نيست و چنانچه تملّك كند مالك نمى‌شود و ضامن آن است و اگر از ابتدا نسبت به پيدا كردن صاحبش کاملاً مأيوس باشد مى‌تواند بلافاصله آن را از طرف صاحب اصلى به شخص نيازمندى صدقه دهد.

اگر شک دارد، بگوید ان‌شاءالله خمس آن را داده است.

نمازخواندن با اذان اهل تسنّن در نماز صبح و ظهر، چنانچه يقين يا گمان قابل‌ملاحظه‌اى به دخول وقت حاصل شود مانعى ندارد؛ ولى در مورد نماز مغرب احتياط مستحب آن است كمى صبر شود تا حمره زائل گردد. اين در صورتى است كه بخواهند در محل سكونت نماز فرادى بخوانند، ولى اگر با آن‌ها نماز جماعت بخوانند رعايت اين احتياط لازم نيست و اذان آن‌ها كافى است.