در احرام عمره تمتّع واجب است مُحرم هنگامی‌که خانه‌هاى مکه را مشاهده كرد «لبّيك» را قطع كند و در احرام حج به هنگام ظهر روز عرفه و در عمره مفرده واجب است هنگام مشاهده كعبه اگر از مکه براى احرام به خارج‌رفته است و هنگام داخل شدن به منطقه حرم اگر از خارج مکه به‌سوی آن مى‌آيد، لبّيك را قطع كند.
اگر از روى ندانستن مسئله، يا فراموشى، يا غفلت، موى بدن را زايل كند كفّاره ندارد.
هرگاه تمام ناخن دست‌ها را بگيرد، ولى تمام ناخن پاها را نگيرد، يك گوسفند براى ناخن دست‌ها كفّاره مى‌دهد و براى هر يك از ناخن‌های پا، يك مد طعام به نيازمند مى‌پردازد. همچنين اگر تمام ناخن پاها را بگيرد، ولى تمام ناخن دست‌ها را نگيرد.
در احرام فقط یک‌بار لبّيك گفتن (به صورتی كه گفته شد) واجب است و بعدازآن، مستحب است آن را در حالات مختلف به مقدار امكان تكرار كند؛ يعنى در موقع سوارشدن بر مركب و پياده شدن و گذشتن از پستی‌ها و بلندی‌ها و پس از خواب و بعد از نمازها تكرار مى‌نمايد.
هرگاه محرم «لبّيك» واجب را، چه عمداً و چه براثر عذر، نگفته باشد، محرمات احرام بر او حرام نمى‌شود و اگر چيزى از محرمات احرام كه كفّاره دارد انجام دهد، كفّاره بر او واجب نمى‌شود. همچنين اگر «لبّيك» اوّل را با ريا باطل كند.
ازدواج كردن در حال احرام براى مُحرِم، اعم از زن و مرد، جايز نيست؛ خواه خودش صيغه عقد را بخواند، يا به ديگرى وكالت دهد كه اين كار را انجام دهد. خواه عقد دائم باشد يا موقّت و درهرصورت عقد او باطل است، اما و هرگاه علم به حرام بودن آن داشته باشد و اقدام به اين كار كند، آن شخص بر او حرام ابدى خواهد شد.
اگر پنج ناخن دست و پنج ناخن پا را بگيرد، بايد براى هر يك از ناخن‌ها يك مد طعام كفّاره بدهد. همچنين اگر كمتر از ده ناخن از دست‌ها يا پاها را بگيرد.
چنانچه عمداً غلط گفته اعمالش صحيح نيست و اگر عمدى نبوده، بلكه از روی فراموشى، یا ندانستن مسئله بوده، اعمالش صحیح است.
پيش از گفتن «لبّيك» اعمالى كه بر محرم حرام است، بر او حرام نمى‌شود؛ هرچند نيّت احرام كرده و لباس احرام را نيز پوشيده باشد. بنابراين، اگر قبل از گفتن لبّيك چيزى از آن‌ها را بجا آورد كفّاره‌اى ندارد و در حقيقت «لبّيك» مانند «الله‌اکبر» اوّل نماز است، كه تا آن را نگويد وارد نماز نمى‌شود.
هرگاه مرد غير مُحرِم زن مُحرِمى را عقد كند، احتياط واجب آن است كه او را طلاق دهد و در صورت علم به مسئله، حرام ابدى نيز مى‌شود؛ بنا بر احتياط واجب.
جايز نيست مُحرم براى ديگرى صيغه عقد بخواند، هرچند او مُحرِم نباشد و در اين صورت نيز عقد او باطل است؛ امّا حرام ابدى نمى‌شود و كفّاره واجب نيست.
اگر لبّيك را فراموش كند، يا به خاطر ندانستن مسئله آن را نگويد، واجب است در صورت امكان به ميقات برگردد و احرام ببندد و لبّيك بگويد و اگر نتواند برگردد و هنوز داخل حرم نشده، همان‌جا لبّيك مى‌گويد و اگر داخل حرم شده، واجب است به خارج حرم بازگردد و در انجام احرام ببندد و لبّيك بگويد و چنانچه نمى‌تواند بازگردد، همان‌جا محرم مى‌شود و لبّيك مى‌گويد و اگر بعد از اتمام حج يا عمره يادش بيايد، عمل او صحيح است.
