مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اشکالی ندارد.

بايد به ميقات برگردد و با نيّت و تلبيه مُحرم شود؛ هرچند با بردن همراه باشد و اگر نمى‌تواند به ميقات بازگردد، بايد در خارج از حرم محرم شود و اگر نمى‌تواند تلبيه را، هرچند با تلقين، صحيح بگويد احتياط آن است كه به هر نحو مى‌تواند بگويد و ترجمه‌اش را نيز بر زبان آورد.

در هر دو صورت، اشکالى ندارد.

اگر لبّيك را فراموش كند، يا به خاطر ندانستن مسئله آن را نگويد، واجب است در صورت امكان به ميقات برگردد و احرام ببندد و لبّيك بگويد و اگر نتواند برگردد و هنوز داخل حرم نشده، همان‌جا لبّيك مى‌گويد و اگر داخل حرم شده، واجب است به خارج حرم بازگردد و در انجام‌ احرام ببندد و لبّيك بگويد و چنانچه نمى‌تواند بازگردد، همان‌جا محرم مى‌شود و لبّيك مى‌گويد و اگر بعد از اتمام حج يا عمره يادش بيايد، عمل او صحيح است.

هرگاه محرم در جایی قرار گيرد كه بوى خوش در انجام‌ باشد، بايد چيزى در برابر بينى خود بگيرد كه بوى خوش را استشمام نكند؛ مگر این‌که موجب عسر و حرج شود، ولى اگر از محلی بگذرد كه بوى بد در آنجاست، نبايد بينى خود را بگيرد، امّا مى‌تواند به‌سرعت ازآنجا بگذرد.

واجب است هنگام احرام «لبّیک‌های چهارگانه» را همانند تكبيرة الاحرام نماز، به عربی صحيح ادا كند و احتياط واجب آن است كه به‌صورت زير باشد:«لَبَّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ لا شَريکَ لَکَ لَبَّيْکَ، اِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ، لا شَريکَ لَکَ؛ خداوندا! اجابت (و اطاعت) مى‌كنم دعوت تو را و دگربار هم اجابت مى‌كنم تو را، همتايى براى تو نيست، اجابت مى‌كنم تو را، ستايش تنها تو را سزاوار است و نعمت و ملك از آن توست، هيچ همتايى ندارى!».

اگر به‌قصد انجام عمره يا حج تلبيه نگفته، محرم نشده و بايد ـ در صورت امكان ـ به ميقات بازگردد و محرم شود؛ و اگر بازگشت به ميقات ممكن نيست، به خارج حرم رود و در انجام‌ مجدداً احرام بندد.

درصورتی‌که محرم به ميل و اختيار حاضر به اين كار شود، مرتكب كار حرامی‌شده و بايد كفّاره بدهد؛ ولى چنانچه بدون اختيار، يا از روى فراموشى بوده، كفّاره‌اى براى هیچ‌کدام ندارد.

نمى‌تواند از احرام خارج شود. حتّى اگر لباس احرام را از تن بيرون كند و لباس دوخته بپوشد و قصد بيرون آمدن از احرام كند، احرامش به هم نمى‌خورد و آنچه به سبب احرام بر او حرام شده حلال نمى‌شود و اگر كارى كند كه موجب كفّاره است، بايد كفّاره بدهد و راه خروج از احرام فقط انجام عمره يا حج است كه نيّت آن را كرده است.

اشكال ندارد؛ هرچند بهتر آن است كه ‌مقنعه روى ‌خطّ چانه باشد.

اگر عمداً باشد خالى از اشكال نيست.

نيّت احرام چنين است كه قصد مى‌كند کارهایی که بر محرم حرام است را، بر خود حرام بشمرد و به دنبال آن به اعمال عمره يا حج بپردازد و كافى است با در نظر گرفتن اين معنى، به زبان، يا در قلبش بگويد: «احرام مى‌بندم براى عمره تمتّع از حج واجب (يا مستحب) براى خودم (يا براى كسى كه از طرف او نیابت‌دارم) قربت الى الله» و منظورش از «احرام مى‌بندم» بناگذارى بر تحريم كارهاى مزبور بر خويش است و در احرام حج مى‌گويد: «احرام مى‌بندم براى حج واجب قربت الى الله» و در عمره مفرده مى‌گويد: «احرام مى‌بندم براى عمره مفرده قربت الی الله».