هرگاه نزديكى با همسر در حال احرام بعد از وقوف به عرفات و مشعرالحرام و قبل از طواف نساء صورت گيرد، حج او صحيح است؛ هرچند گناه كرده و يك شتر كفّاره دارد.
هرگاه مُحرِم با خود بازى كند و منى از او خارج شود، حكمش حكم كسى است كه با همسر نزديكى كرده باشد، كه شرح آن در مسائل نزدیکی با همسر در حال احرام، بیان‌شده است و اگر با همسر خود بازى كند، يا به‌وسیله نگاه كردن، يا فكر و تصوّر كردنِ چنان صحنه‌هايى، منى از او خارج گردد، كفّاره بر او واجب است؛ بلكه بنا بر احتياط واجب تمام احكام جماع با همسر در حال احرام را، دارد.
نگاه‌داشتن صيد (حیوانات صحرایی) در حال احرام بنا بر احتياط واجب حرام است؛ هرچند مالك آن باشد.
هر حيوانى كه شكار آن حرام است، نوزاد و تخم آن نيز حرام است؛ هرچند در دسترس باشد.
گرفتن ناخن دست يا پا، حتّى گرفتن يك ناخن يا قسمتى از آن، بر محرم حرام است؛ ولى اگر ناخن آسیب‌دیده و ماندن آن ضرر دارد، يا مايه ناراحتى شديد است، مى‌تواند آن را قطع كند.
اگر بدون آميزش از همسر خود تمتّع ببرد، بايد يك شتر كفّاره بدهد؛ ولى حج او صحيح است و در سال آينده لازم نيست حج بجا آورد. حكم زن نيز همین‌گونه است.
«جدال» در حال احرام ممنوع است، همان‌گونه كه در این شريفه 179 سوره بقره به آن اشاره‌شده است و منظور از «جدال» در اينجا آن است كه از روى خصومت و دشمنى براى اثبات مطلبى در مقابل ديگرى به خدا سوگند ياد كند و بگويد: «بَلى وَاللّهِ...؛ آرى، به خدا سوگند كه مطلب چنين است» يا براى نفى مطلبى بگويد: «لا وَاللّهِ...؛ نه، به خدا سوگند مطلب چنين نيست» و فرقى ميان عربى و فارسى و زبان‌های ديگر نمى‌باشد؛ بلكه هر عبارتى كه اين مفهوم را برساند در حال احرام حرام است و احتياط آن است كه از مخاصمات خالى از قسم نيز بپرهيزد.
احتياط آن است كه در حال احرام از هر نوع مجادله و خصومت بپرهيزد؛ هرچند جمله‌هاى قسم در آن نباشد.
قطع گیاه و درخت حرم حرام است و حرمت قطع گياه و درخت حرم، اختصاص به حال احرام و شخصِ مُحرم ندارد؛ بلكه بر همه‌کس حرام است.
هرگاه از روى محبت (نه به خاطر خصومت) بگويد: «به خدا قسم اين كار را نكن» يا بگويد: «به خدا سوگند بگذار من براى تو اين كار را انجام دهم» حرام نيست و كفّاره هم ندارد.
شكار كردن حيوانات صحرايى يا ذبح آن‌ها در حال احرام، حرام است؛ همچنين شكار پرندگان و در اين مورد تفاوتى نمى‌كند كه به‌تنهایی شكار كند، يا به كمك ديگران.
مُحرم (چه مرد و چه زن) نبايد مو از بدن خود جدا كند؛ خواه با تراشيدن باشد، يا قيچى كردن، يا كندن به هر وسيله ديگر (مثلاً به‌وسیله دارو)، خواه شخصاً اين كار را انجام دهد، يا ديگرى را وادارد تا او را اصلاح نمايد؛ حتّى جدا كردن يك مو از بدن جايز نيست و فرقى ميان اعضاى بدن نمى‌باشد.
