اگر به‌دروغ مثلاً ده مرتبه يا بيشتر جدال كند، كفّاره آن بنا بر احتياط يك شتر است؛ مگر این‌که پس از سه مرتبه يا بيشتر، كفّاره را بپردازد كه در اين صورت بايد در دفعه اوّل گوسفند و در دفعه دوّم گاو و در دفعه سوّم شتر كفّاره دهد.
احتياط آن است كه از خوردن غذاهاى معطّر اجتناب كنند اما خوردن ميوه‌هاى خوشبو مانند سيب و پرتغال و مانند آن مانعى ندارد؛ ولى بهتر است از بوييدن آن‌ها خوددارى شود.
گرفتن ناخن دست يا پا، حتّى گرفتن يك ناخن يا قسمتى از آن، بر محرم حرام است؛ ولى اگر ناخن آسیب‌دیده و ماندن آن ضرر دارد، يا مايه ناراحتى شديد است، مى‌تواند آن را قطع كند.
استعمال بوى خوش، مانند انواع عطرها، مُشك، زعفران، گلاب و غير آن، خواه از طريق بوييدن باشد، يا ماليدن بر بدن و لباس، يا پراكندن در فضاى اتاق به‌وسیله اسپرى، بر مرد و زن مُحرم حرام است.
«جدال» در حال احرام ممنوع است، همان‌گونه كه در این شريفه 179 سوره بقره به آن اشاره‌شده است و منظور از «جدال» در اينجا آن است كه از روى خصومت و دشمنى براى اثبات مطلبى در مقابل ديگرى به خدا سوگند ياد كند و بگويد: «بَلى وَاللّهِ...؛ آرى، به خدا سوگند كه مطلب چنين است» يا براى نفى مطلبى بگويد: «لا وَاللّهِ...؛ نه، به خدا سوگند مطلب چنين نيست» و فرقى ميان عربى و فارسى و زبان‌های ديگر نمى‌باشد؛ بلكه هر عبارتى كه اين مفهوم را برساند در حال احرام حرام است و احتياط آن است كه از مخاصمات خالى از قسم نيز بپرهيزد.
احتياط واجب آن است كه از تمام انواع گل‌ها و سبزی‌هایی كه بوى خوش مى‌دهد اجتناب شود.
احتياط آن است كه محرم از «دارچين»، «زنجبيل»، «هِل» و هر آنچه بوى خوش دارد، اجتناب كند.
هرگاه عمداً اسلحه با خود بردارد، احتياط آن است كه يك گوسفند كفّاره بدهد.
محرم نبايد با خود اسلحه بردارد؛ خواه اسلحه گرم باشد، يا سرد، بلكه احتياط آن است كه از سلاح‌های دفاعى، مانند سپر و زره و جليقه‌هاى ضدگلوله و امثال آن، نيز استفاده نكند؛ ولى در موقع ضرورت، خطر و ترس از دزد و دشمن و حيوان درنده، حمل هر نوع سلاحى كه لازم باشد جايز است.
اگر انگشترى به دست كند، نه براى زينت و نه براى استحباب، مثل آن‌که براى خاصیتی به دست كند و عرفا جنبه زينتى نداشته باشد، اشكال ندارد.
آنچه ممنوع است حمل نمودن اسلحه با خويش است؛ مانند بستن شمشير به كمر و گرفتن تفنگ بر دوش، يا با دست، ولى اگر در خانه و خيمه و اثاثيه خود سلاحى داشته باشد، براى احرام او ضرر ندارد؛ هرچند احتياط مستحب آن است كه آن را نيز در غير موارد ضرورت ترك كند.
