مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بنا بر احتياط واجب كفّاره دارد؛ ولى در صورت فراموشى يا ندانستن مسئله كفّاره ندارد.

براى شوهر اشكالى ندارد؛ ولى اگر زن نيز از اين كار لذّت مى‌برد احتياط آن است كه به اين كار رضايت ندهد.

اگر نامحرم را از روى شهوت ببوسد، كفّاره آن بنا بر احتياط واجب يك شتر است و اگر بدون شهوت باشد، يك گوسفند كفّاره دارد.

اگر زن اختيارى نداشته و راضى نبوده، چيزى بر او نيست و بر مرد هم كفّاره‌اى واجب نشده است.

كفّاره در همه موارد نزدیکی در حال احرام، يك شتر است و فرقى ميان ‌همسر دائم و موقّت نيست. همچنين نزديكى از جلو و عقب در اين احكام يكسان است.

اگر همسرش را به‌قصد لذّت ببوسد، كفّاره آن يك شتر است؛ خواه انزال شود، يا نشود.

هرگاه در حال «احرام حج» از روى علم و عمد با همسر خود نزديكى كند، چنانچه قبل از وقوف به عرفات يا مشعرالحرام صورت گيرد، حج او فاسد مى‌شود؛ ولى بايد آن را تمام كرده و سال آينده اعاده نمايد و كفّاره آن يك شتر است و بايد آن زن و مرد (بنا بر احتياط واجب) تا پايان مناسك حج از هم جدا شوند، يا شخص سوّمى با آن‌ها باشد و در سال بعد نيز هنگامی‌که به آن مكان ـ كه عمل مذكور در آن واقع‌شده ـ مى‌رسند، بايد تا پايان حج از هم جدا شوند.

هرگاه نزديكى با همسر از روى علم و عمد در «عمره مفرده» واقع شود، اگر قبل از اتمام سعى صفا و مروه باشد عمره او باطل است و يك شتر بايد كفّاره بدهد و احتياط واجب آن است كه عمره را تمام كرده و در ماه قمرى بعد به يكى از میقات‌ها رفته مجدداً احرام ببندد و عمره مفرده را اعاده كند و فرقى ميان عمره واجب و مستحب نيست؛ امّا اگر بعد از طواف و سعى (و قبل از تقصير) باشد، عمره او باطل نخواهد شد.

احكام نزدیکی با همسر در حال احرام، در حج واجب و مستحب و حج نيابتى يكسان است.

هرگاه از روى فراموشى، يا غفلت، يا ندانستن مسئله نزديكى كند، ضررى به حج يا عمره او نمى‌زند و كفّاره هم ندارد و حکم حرمت نزدیکی در حال احرام و احکام آن مربوط به كسى است كه عالمآ آن را انجام مى‌دهد.

هرگاه نزديكى با همسر در حال احرام بعد از وقوف به عرفات و مشعرالحرام و قبل از طواف نساء صورت گيرد، حج او صحيح است؛ هرچند گناه كرده و يك شتر كفّاره دارد.

اگر بدون آميزش از همسر خود تمتّع ببرد، بايد يك شتر كفّاره بدهد؛ ولى حج او صحيح است و در سال آينده لازم نيست حج بجا آورد. حكم زن نيز همین‌گونه است.