اگر كسى نمى‌داند كه قرائت نمازش درست نيست و در نادانى خود معذور باشد، نمازش صحيح است و اعاده ندارد؛ امّا اگر مقصّر بوده، لازم است پس از درست كردن قرائت، نمازش را اعاده كند؛ وگرنه معصيت كرده است.
كسى كه از روى جهل و نادانى طواف عمره تمتع را ترك كند، «حج» او مبدّل به «اِفراد» مى‌شود و بنا بر احتياط واجب بعدازآن عمره مفرده به‌جا مى‌آورد و سال بعد حج تمتّع را اعاده مى‌كند و احتياط مستحب آن است كه يك شتر به‌عنوان كفّاره قربانى كند.
اگر محرم مشغول سعى بين صفا و مروه شود، سپس يادش بيايد كه طواف را بجا نياورده، بايد سعى را رها كرده و طواف و نماز طواف را انجام دهد و پس‌ازآن سعى را اعاده نمايد.
اگر مُحرم نماز طواف را قبل از طواف خوانده، بايد پس از انجام طواف آن را اعاده كند.
الف) جابجايى مقام ابراهيم ضررى به امر طواف نمى‌زند؛ زيرا جايز است طواف در دو طرف مقام ابراهيم انجام شود؛ امّا ازآنجاکه مقام ابراهيم معيارى براى محل نماز «طواف واجب» است و اين تغيير سبب مى‌شود كه معيار مزبور به هم بخورد، تغيير آن شرعاً مجاز نيست.ب) همان‌طور كه گذشت براى طواف مشكلى ايجاد نمى‌شود؛ زيرا طواف در پشت مقام نيز جايز است؛ امّا اگر خدايى نكرده آن‌ها اقدام به چنين كار خلافى كنند، زائران بايد در محل جديد پشت مقام ابراهيم نماز طواف بخوانند.
فوریت تکلیفی است و نماز مذکور صحیح است و نیازی به اعاده ندارد.
اين امر عرفى است؛ يعنى مردم بگويند نماز او پشت مقام است.
بر هر مكلّفى واجب است قرائت نماز خود را ياد بگيرد؛ يعنى حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را به‌طور صحيح بخواند؛ ولى اگر به علّت بی‌سوادی، يا علل ديگر، بعد از تلاش لازم نتوانست قرائت را به‌طور كامل بخواند، همان مقدار كه مى‌تواند كافى است و اگر مى‌تواند ياد بگيرد، امّا كوتاهى كند، معصيت نموده است، ولى اگر وقت تنگ باشد و فرصت براى یادگرفتن نباشد، بايد به همان مقدار كه توانايى دارد نمازها و ازجمله نماز طواف را بخواند و نايب گرفتن لازم نيست.
نماز او اشکال دارد و کافی است نماز را اعاده کند.
مى‌تواند بعد از اعمال منى آن را تدارك كند.
در فرض سؤال باید سفارش کند فردی که آنجا می رود از طرف او نماز طواف را بخواند و اگر دسترسی به فردی پیدا نکرد خودش همین جا نماز طواف را بخواند.
هرگاه طواف كننده از روى عمد از اوّل قصد كند كمتر از هفت دور يا بيشتر بجا آورد، طوافش باطل است؛ هرچند به هفت دور تمام كند و احتياط واجب آن است كه اگر از روى ندانستن مسئله، بلكه اگر براثر فراموشى يا غفلت نيز باشد، طواف را اعاده كند.
