مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نماز طواف را مى‌توان بلند يا آهسته خواند.

هرگاه كسى از روى عمد نماز طواف را ترك كند، بايد برگردد و بجا آورد، ولى اگر به‌موقع بجا نياورد، حج او باطل نيست؛ بلكه فقط گناه كرده و بايد آن را جبران کند.

اگر به اميد این‌که بتواند آن را كامل كند انجام داده و او را جابه‌جا نكردند، نماز او صحيح است و اگر كمى جابه‌جا كنند، به‌طوری‌که صورت نماز به هم نخورد و در حال جابه‌جايى سكوت كند، آن نيز مانعى ندارد.

اگر شخص محرم يك دور، يا كمتر، يا بيشتر، بر هفت دور بيفزايد و قصدش اين باشد كه مقدار اضافه جزء آن طواف نباشد، حكم قِران ميان دو طواف را دارد كه حرام است، ولى طواف اوّل باطل نيست.

بر هر مكلّفى واجب است قرائت نماز خود را ياد بگيرد؛ يعنى حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را به‌طور صحيح بخواند؛ ولى اگر به علّت بی‌سوادی، يا علل ديگر، بعد از تلاش لازم نتوانست قرائت را به‌طور كامل بخواند، همان مقدار كه مى‌تواند كافى است و اگر مى‌تواند ياد بگيرد، امّا كوتاهى كند، معصيت نموده است، ولى اگر وقت تنگ باشد و فرصت براى یادگرفتن نباشد، بايد به همان مقدار كه توانايى دارد نمازها و ازجمله نماز طواف را بخواند و نايب گرفتن لازم نيست.

هرگاه نماز طواف را فراموش كند و اعمال پس از نماز را بجا آورد و پس از توجّه نماز طواف را انجام دهد، اعاده اعمال پس از نماز براى او لازم نيست؛ هرچند احتياط مستحب در اعاده آن اعمال است.

اين امر عرفى است؛ يعنى مردم بگويند نماز او پشت مقام است.

محمول غصبی مبطل طواف نیست.‌

اگر شخصى نماز طواف را بجا نياورد و بميرد، بر پسر بزرگ او واجب است كه قضاى آن را بجا آورد؛ و اگر شخص ديگرى نيز بجا آورد كفايت مى‌كند.

هرگاه نماز طواف را فراموش كند و در حال سعى يادش بيايد، سعى را رها مى‌كند و برمى‌گردد نماز طواف را بجا مى‌آورد، سپس سعى را از همان‌جا كه رها كرده ادامه مى‌دهد.

شك در ركعات نماز طواف موجب بطلان نماز است و بايد اعاده كند و احتياط واجب در ظن به ركعات اتمام، سپس اعاده است و در ظن در افعال نماز، بايد نمازگزار احتياط كند و در ساير احكام، نماز طواف همانند نماز يوميّه است.

نماز طواف را در همه اوقات مى‌توان خواند، مگر این‌که با وقت نماز واجب مزاحمت كند، به‌گونه‌ای كه خواندن نماز طواف در آن‌وقت، باعث از دست رفتن نماز واجب شود، كه در اين صورت بايد نماز روزانه را مقدّم داشت.