طواف و سعی با لباس دوخته
هرگاه محرم لباس احرام را كنار بگذارد و اعمال عمره، نظير طواف و سعى را جهلا يا عمداً با لباس دوخته انجام دهد، اعمالش چه حكمى دارد؟
طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.
طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.
اگر مُحرم نماز طواف را قبل از طواف خوانده، بايد پس از انجام طواف آن را اعاده كند.
در مسئله طواف اشكالى ندارد.
الف) جابجايى مقام ابراهيم ضررى به امر طواف نمىزند؛ زيرا جايز است طواف در دو طرف مقام ابراهيم انجام شود؛ امّا ازآنجاکه مقام ابراهيم معيارى براى محل نماز «طواف واجب» است و اين تغيير سبب مىشود كه معيار مزبور به هم بخورد، تغيير آن شرعاً مجاز نيست.ب) همانطور كه گذشت براى طواف مشكلى ايجاد نمىشود؛ زيرا طواف در پشت مقام نيز جايز است؛ امّا اگر خدايى نكرده آنها اقدام به چنين كار خلافى كنند، زائران بايد در محل جديد پشت مقام ابراهيم نماز طواف بخوانند.
هرگاه بهواسطه مانعى ـ مثل باطل شدن وضو، يا نجس شدن لباس و بدن، يا ازدحام جمعیت براى نماز جماعت روزانه و مانند آن ـ نتواند نماز طواف را بلافاصله پس از طواف بجا آورد، بعد از رفع مانع بجا مىآورد و طواف و نمازش صحيح است.
به هنگام طواف كردن به هر شكل برود مانعى ندارد؛ مىتواند آهسته يا تند، سواره يا پياده راه برود، يا حتّى بدود، ولى بهتر آن است كه بهطور عادى و با آرامش راه برود و ذكر خدا گويد.
اشكالی ندارد و ميزان مبادرت عرفيّه است.
احتياط واجب آن است كه در حال استقرار و در مسجد بخواند. زيرا ادلّه جواز نافله در حال حركت، ازاینجا منصرف است.
سخن گفتن و خنديدن در حال طواف و حتّى خوردن چيزى، طواف را باطل نمىكند؛ ولى بهتر است در حال طواف (خواه واجب باشد، يا مستحب) سخنى جز ذكر خدا و دعا نداشته باشد و با حضور قلب اين عبادت بزرگ را انجام دهد و از هر كارى كه حضور قلب را مىكاهد، پرهيز كند.
جاهل به مسئله در حكم كسى است كه فراموش كرده است. (هرگاه نماز طواف را فراموش كند و اعمال پس از نماز را بجا آورد و پس از توجّه نماز طواف را انجام دهد، اعاده اعمال پس از نماز براى او لازم نيست؛ هرچند احتياط مستحب در اعاده آن اعمال است.)
طواف باطل نمىشود و اگر از روى لباس لمس کرده است كفّارهاى هم ندارد، حتّى اگر خداینکرده از روى عمد باشد، ولى مسلماً گناه کرده است و بايد مراقب دامهاى شيطان بود.