طواف باطل نمى‌شود و اگر از روى لباس لمس کرده است كفّاره‌اى هم ندارد، حتّى اگر خدای‌نکرده از روى عمد باشد، ولى مسلماً گناه کرده است و بايد مراقب دام‌هاى شيطان بود.
اشكال ندارد.
كسى كه طواف عمره تمتّع را عمداً ترك كند تا وقت وقوف به «عرفات» تنگ شود، احتياط واجب آن است كه نيّت حج اِفراد كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد و سال بعد حج تمتّع را اعاده نمايد.
كسى كه از روى سهو و فراموشى طواف عمره تمتع را ترك كند، حج او درست است و هر وقت يادش آمد طواف را به‌جا مى‌آورد (و احتياط مستحب آن است كه سعى را هم بعدازآن اعاده كند) و اگر به وطن خود بازگشته، يا از مکه بيرون رفته و مراجعت به مکه براى او زحمت دارد، نايب بگيرد تا طواف او را به‌جا آورد و در اين مدّت چيزى بر او حرام نيست و احتياط آن است كه يك گوسفند در مکه قربانى كند و اگر فرستادن به مکه ممكن نيست، در شهر خود قربانى نمايد.
هرگاه محرم براثر بيمارى قادر بر انجام طواف نباشد تا وقت طواف تنگ شود، اگر ممكن است، او را به نحوى ببرند و طواف دهند (هرچند بر دوش بگيرند، يا بر چرخ يا تخت بنشانند. البتّه با رعايت شرايط و احكام طواف در حدّ ممكن) و اگر به اين شكل هم ممكن نباشد، براى او نايب مى‌گيرند.
اشكالى براى طوافش ايجاد نمى‌كند.
طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.
نبايد گرفتار وسواس شد؛ ولى انجام عمل احتياطى بدون وسوسه مانعى ندارد.
محمول غصبی مبطل طواف نیست.
کعبه قدیمی‌ترین معبد توحیدی بر روی زمین است و مرکز توحید و خداشناسی محسوب می‌شود و طواف رمزی است بر قبول توحید، به همین دلیل آن را طواف کرده و به‌سوی آن نماز می‌خوانند و نشان وحدت مسلمین است؛ و عدد هفت جزو اعداد مبارک است که در بسیاری از آثار مذهبی دیده می‌شود.
به هنگام طواف كردن به هر شكل برود مانعى ندارد؛ مى‌تواند آهسته يا تند، سواره يا پياده راه برود، يا حتّى بدود، ولى بهتر آن است كه به‌طور عادى و با آرامش راه برود و ذكر خدا گويد.
دوّم از واجبات و ارکان عمره تمتع، طواف است؛ طواف يعنى هفت دور گردش به دور خانه خدا، كه هم در عمره واجب است و هم در حج. (یک‌مرتبه در عمره و دو بار در حج).
