مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اشكالى ندارد.

سخن گفتن و خنديدن در حال طواف و حتّى خوردن چيزى، طواف را باطل نمى‌كند؛ ولى بهتر است در حال طواف (خواه واجب باشد، يا مستحب) سخنى جز ذكر خدا و دعا نداشته باشد و با حضور قلب اين عبادت بزرگ را انجام دهد و از هر كارى كه حضور قلب را مى‌كاهد، پرهيز كند.

«قِران»، يعنى دو طواف را پشت سر هم بجا آوردن بى آن‌که در وسط آن نماز طواف بخواند، اگر در طواف واجب باشد حرام است، ولى طواف اوّل باطل نمى‌شود؛ مگر این‌که از آغاز و یا در وسط طواف اول چنين قصدى داشته باشد، كه در اين صورت صحيح بودن طواف اوّل نيز مشكل است و احتیاط در اعاده آن است.

طواف واجب يا مستحب را مى‌توان قطع كرد و از نو شروع نمود. (اين حكم براى حلّ بسيارى از مشكلات طواف كارساز است؛ زيرا مى‌تواند آن را رها كند و از سر بگيرد).

اگر براثر ازدحام طواف کنندگان، انسان را بدون اختيار به‌پیش ببرند، درصورتی‌که با توجّه به اين امر و با اختيار خود وارد طواف شده، ضررى به طوافش نمى‌زند.

چنانچه پس از بازگشت به وطن متوجّه نقصان در طواف شود، احتياط آن است كه برگردد و اگر بعد از تمام کردن چهار دور بوده، طواف را کامل می‌کند و اگر قبل از چهار دور بوده چون در فرض سؤال موالات به‌هم‌خورده، از نو شروع می‌کند؛ اما اگر نتواند بازگردد، يا مشكل باشد، نايب بگيرد؛ و احتياط آن است كه يك گوسفند در مکه و اگر نتواند در شهر خود، قربانى نمايد.

انجام دادن قضای طواف در غیر ماه‌های حج مانعى ندارد.

بايد عمل باطل‌شده را جبران كند، ولى از احرام خارج‌شده و كفّاره‌اى ندارد.

اگر شخص محرم يك دور، يا كمتر، يا بيشتر، بر هفت دور بيفزايد و قصدش اين باشد كه مقدار اضافه جزء آن طواف نباشد، حكم قِران ميان دو طواف را دارد كه حرام است، ولى طواف اوّل باطل نيست.

هرگاه از روى سهو طواف را زيادتر از هفت دور به‌جا آورد، اگر اضافه كمتر از يك دور باشد، آن را قطع مى‌كند و طوافش صحيح است و اگر يك دور يا بيشتر باشد، احتياط آن است كه به‌قصد قربت بر آن بيفزايد تا هفت دور ديگر به‌عنوان طواف مستحب كامل شود و بعد دو ركعت نماز طواف واجب را به‌جا مى‌آورد و پس از سعى (در انجام‌ كه سعى واجب است) دو ركعت ديگر براى طواف مستحب به‌جا مى‌آورد؛ و لازم نيست قصد كند طواف اوّل واجب است و دوّم مستحب؛ بلكه همين اندازه كه به‌قصد قربت انجام دهد كافى است.

هرگاه از روى سهو و فراموشى طواف واجب را ناقص بگذارد، اگر بعد از تجاوز از نصف باشد، برمى‌گردد و طواف را كامل مى‌كند. (خواه موالات از دسته رفته باشد، يا نه) و اگر قبل از آن باشد چنانچه موالات به هم نخورده، مى‌تواند آن را تكميل نمايد وگرنه، بايد از نو شروع كند.

هرگاه طواف كننده از روى عمد از اوّل قصد كند كمتر از هفت دور يا بيشتر بجا آورد، طوافش باطل است؛ هرچند به هفت دور تمام كند و احتياط واجب آن است كه اگر از روى ندانستن مسئله، بلكه اگر براثر فراموشى يا غفلت نيز باشد، طواف را اعاده كند.