مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه از روى سهو طواف را زيادتر از هفت دور به‌جا آورد، اگر اضافه كمتر از يك دور باشد، آن را قطع مى‌كند و طوافش صحيح است و اگر يك دور يا بيشتر باشد، احتياط آن است كه به‌قصد قربت بر آن بيفزايد تا هفت دور ديگر به‌عنوان طواف مستحب كامل شود و بعد دو ركعت نماز طواف واجب را به‌جا مى‌آورد و پس از سعى (در انجام‌ كه سعى واجب است) دو ركعت ديگر براى طواف مستحب به‌جا مى‌آورد؛ و لازم نيست قصد كند طواف اوّل واجب است و دوّم مستحب؛ بلكه همين اندازه كه به‌قصد قربت انجام دهد كافى است.

احتياط آن است كه سعى را تكميل نموده، سپس طواف و نماز طواف و سعى را دوباره بجا آورد و پس‌ازآن تقصير كند.

اگر قصد طواف و لو اجمالاً، داشته كافى است.

هرگاه از روى سهو و فراموشى طواف واجب را ناقص بگذارد، اگر بعد از تجاوز از نصف باشد، برمى‌گردد و طواف را كامل مى‌كند. (خواه موالات از دسته رفته باشد، يا نه) و اگر قبل از آن باشد چنانچه موالات به هم نخورده، مى‌تواند آن را تكميل نمايد وگرنه، بايد از نو شروع كند.

«قِران»، يعنى دو طواف را پشت سر هم بجا آوردن بى آن‌که در وسط آن نماز طواف بخواند، اگر در طواف واجب باشد حرام است، ولى طواف اوّل باطل نمى‌شود؛ مگر این‌که از آغاز و یا در وسط طواف اول چنين قصدى داشته باشد، كه در اين صورت صحيح بودن طواف اوّل نيز مشكل است و احتیاط در اعاده آن است.

به هنگام طواف كردن به هر شكل برود مانعى ندارد؛ مى‌تواند آهسته يا تند، سواره يا پياده راه برود، يا حتّى بدود، ولى بهتر آن است كه به‌طور عادى و با آرامش راه برود و ذكر خدا گويد.

نبايد گرفتار وسواس شد؛ ولى انجام عمل احتياطى بدون وسوسه مانعى ندارد.

اشكالى ندارد.

سخن گفتن و خنديدن در حال طواف و حتّى خوردن چيزى، طواف را باطل نمى‌كند؛ ولى بهتر است در حال طواف (خواه واجب باشد، يا مستحب) سخنى جز ذكر خدا و دعا نداشته باشد و با حضور قلب اين عبادت بزرگ را انجام دهد و از هر كارى كه حضور قلب را مى‌كاهد، پرهيز كند.

طواف باطل نمى‌شود و اگر از روى لباس لمس کرده است كفّاره‌اى هم ندارد، حتّى اگر خدای‌نکرده از روى عمد باشد، ولى مسلماً گناه کرده است و بايد مراقب دام‌هاى شيطان بود.

در مسئله طواف اشكالى ندارد.

طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.