جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

سعى او باطل است و سعى را بايد از نو شروع كند.

هرگاه از روى سهو و فراموشى يا جهل به مسئله چيزى از سعى را كم كند، خواه قبل از اتمام چهار دور باشد يا پس‌ازآن، هر وقت به خاطرش آمد كمبود را به‌جا مى‌آورد و سعى او صحيح است و اگر از مکه خارج‌شده يا به وطن بازگشته و برگشتن به مکه براى او مشقّت دارد، نايب مى‌گيرد و كفّاره‌اى هم ندارد؛ هرچند كارهايى را كه بر محرم حرام است انجام داده باشد. چراکه با یقین به خروج از احرام مرتکب آن کارشده و لذا کفاره ندارد.

عمل شما صحيح بوده و كفّاره‌اى ندارد.

مستحب است بعد از تمام كردن طواف و نماز آن ـ اگر ازدحام مانع نشود ـ دست بر «حجرالأسود» بگذارد، يا آن را ببوسد، سپس به سراغ آب زمزم برود، مقدارى از آن بنوشد و كمى بر سر و بدن خود بريزد و پس‌ازآن شروع به سعى نمايد، ولى اگر بوسيدن، يا دست گذاردن بر حجرالأسود، براثر ازدحام موجب آزار ديگران يا خودش گردد، بهتر است از آن صرف‌نظر كند.

اگر به نيّت احتياط عمل كرده‌ايد ضررى ندارد؛ ولى رفتن روى كوه و بالاى كوه واجب نيست.

اگر يك دور سعی را كامل نمود و بقيّه را فراموش كرد، جايز است همان سعى را تكميل كند، ولى اگر چهار دور را تمام نكرده، احتياط مستحب آن است كه سعى را تكميل كند، سپس از سربگيرد.

بايد همان سعى را تكميل كند و بنا بر احتياط واجب تقصير را اعاده نمايد.

مردان اگر هروله را فراموش كنند احتياط آن است كه برنگردند.

ناقص انجام دادن دورهای سعی از روی سهو و فراموشی یا جهل به مسئله

احتياط آن است كه موالات را در سعى مراعات كند؛ يعنى هفت دور را بدون فاصله زيادى پشت سر هم بجا آورد مگر در مواردی که ذکر شد. (فرارسیدن وقت نماز، حاجت ضروری، خستگی و آگاهی از نخواندن نماز طواف در حال سعی).

هرگاه مشغول سعى صفا و مروه است و مقدارى از آن را انجام داده ـ خواه كم باشد يا زياد ـ و وقت نماز فرارسد، سعى را قطع مى‌كند و نماز را بجا آورده، سپس باقيمانده سعى را انجام مى‌دهد.

سخن گفتن و حتّى خوردن آب، يا چيزى از غذا، در حال سعى جايز است؛ ولى بهتر آن است كه در اين حال مشغول دعا و ذكر خدا باشد و با سكينه و وقار و توجّه به ذاتِ پاكِ خداوند سعى را به‌جا آورد و حالت روحانى خود را حفظ كند.