قسمت سربالائى مفروش جزء كوه است و مسيرى را كه چرخ‌ها طى مى‌كنند قطعاً روى كوه صفا و مروه است و هيچ اشكالى ندارد.
بايد تمام فاصله ميان اين دو كوه كوچك را بپيمايد و با توجّه به این‌که در حال حاضر قسمتى از دامنه اين دو كوه با سنگ پوشانيده شده، همين اندازه كه سربالایی را بپيمايد كافى است. بنابراين، لازم نيست به قسمت لخت كوه برود و پاى خود را به آن بچسباند و کارهای نادرستى را (مانند بالا رفتن از كوه) كه بعضى عوام انجام مى‌دهند، انجام ندهد.
اگر قسمتى از سعى را در عمره تمتّع فراموش كند، سپس به گمان این‌که اعمال عمره تمام‌شده از احرام خارج شود و با همسرش نزديكى كند، واجب است برگردد و سعى را تمام كند و با توجه به این‌که به گمان خروج از احرام (و با فرض عدم یقین) مرتکب آن کارشده بنا بر احتياط يك گاو به‌عنوان كفّاره قربانى نمايد؛ بلكه عمره‌هاى ديگر نيز همين حكم را دارد (بنا بر احتياط واجب).
سخن گفتن و حتّى خوردن آب، يا چيزى از غذا، در حال سعى جايز است؛ ولى بهتر آن است كه در اين حال مشغول دعا و ذكر خدا باشد و با سكينه و وقار و توجّه به ذاتِ پاكِ خداوند سعى را به‌جا آورد و حالت روحانى خود را حفظ كند.
سعى از طبقه بالا، كه امروز ساخته‌شده و بالاتر از دو كوه صفا و مروه قرار دارد، اشكال دارد؛ مگر این‌که براثر ازدحام يا غير آن، نتواند از طبقه پايين سعى را به‌جا آورد، در اين صورت سعى در طبقه بالا جايز است و احتياط مستحب اين است كه در اين صورت براى طبقه پايين هم نايب بگيرد. البته در صورت امكان سعى از طبقه زیرزمین مقدّم است.
سعى صفا و مروه از واجبات ركنى «عمره تمتّع» و «حج» است.
منظور از سعی بین صفا و مروه؛ رفت‌وآمد ميان اين دو كوه كوچك است. از «صفا» به‌سوی «مروه» مى‌رود و از «مروه» به «صفا» بازمی‌گردد تا هفت دور تمام شود (رفتن از يكى به ديگرى يك دور حساب مى‌شود). بنابراين، چهار بار از صفا به مروه مى‌رود و سه بار بازمی‌گردد و دفعه چهارم بازنمی‌گردد، كه درمجموع هفت دور مى‌شود.
اگر سعى را سهواً از مروه شروع كند، هر وقت فهميد بايد اعاده نمايد و درصورتی‌که در بين سعى بفهمد، چنانچه آن دور را كه از مروه شروع كرده ناديده بگيرد و بقيّه را تكميل كند تا این‌که هفت دور به مروه خاتمه يابد، سعى او صحيح است.
با توجّه به این‌که افراد موثق از شيعيان عربستان به ما اطلاع داده¬اند که ريشه¬هاي کوه صفا و مروه در ابتداي مسير جديد نيز وجود دارد، سعي صحيح است و در فرض این‌که ريشه¬ها در مسير جديد هم نباشد چون سعي از کوه صفا شروع و به مروه تمام مي¬شود سعي بين صفا به مروه در مسير جديد حالت بيضي و کمي منحني پيدا مي¬کند در اين صورت نيز سعي صحيح است و دليلي نداريم که بايد طي مسافت حتماً به خط مستقيم باشد و منظور سعي بين الجبلين است.و سعي در طبقه زيرين، چون ريشه¬هاي کوه است و بين الجبلين محسوب مي¬شود به هنگام ازدحام نيز مانعي ندارد. ولي در طبقات بالا صدق بين الجبلين نمي¬کند زيرا بر طبق این شريفه: إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ الله فَمَنْ حج الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ الله شاكِرٌ عَليمٌ بايد سعي مصداق «أن يطوف بهما» باشد ولي در طبقات بالا چنين صدقي نمي¬کند، البتّه در صورت ضرورت که سعي در پايين ميسّر نشود يا به علّت ازدحام شديد عسر و حرج دارد، مانعي ندارد.
به نظر ما این‌طور نيست كه بتوان گفت به خاطر وضعيت موجود كسى به عمره و يا حج نرود؛ بلكه آن‌طور كه از ادلّه استفاده مى‌شود به‌هیچ‌وجه نبايد حج و عمره بیت‌الله، تعطيل شود و در اين حالت طبق قاعده «الميسور لايترك بالمعسور» برفرض خارج بودن مسعاى جديد از بين دو كوه بازهم سعى صحيح است؛ كما اينكه ما فتوا دادهايم سعى براى افراد ناتوان اگر در طبقه اول ممكن نباشد در طبقه دوم صحيح است، درحالی‌که طبقه دوم قطعاً بين دو كوه محسوب نمىشود.
بهتر است در حال سعى وضو داشته باشد، ولى واجب نيست. حتّى زنان حائض مى‌توانند سعى بين صفا و مروه را انجام دهند.
